RoomAlbum

Onder muziekliefhebbers heb je een hoop lijstjesfanaten. Zonder mezelf te schamen kan ik gerust erkennen dat ik er ook eentje ben. Je kan het ook zo gek niet verzinnen of je kan er wel een lijstje van maken. Er zal vast wel eens een lijstje gemaakt zijn met ‘obscure cultplaten uit de beginjaren 70′. De kans is dan groot dat de hier beschreven debuutplaat (en tevens enige uitgave van de band) van het Engelse gezelschap Room in dat lijstje voor gaat komen. Op zich natuurlijk een hele eer als je in zo’n lijstje voorkomt, maar als je in het lijstje ‘obscure cultplaten uit de begin jaren 70’ terecht komt dan weet je dat je ergens de boot vol met geld en bekendheid gemist hebt.

Die vlieger gaat dus ook op voor het eerste en tevens laatste album van Room. De groep rond zangeres Jane Kevern bracht in 1970 het album “Pre-Flight” uit. De voorwaarden waren best aardig. De plaat werd uitgebracht door het redelijk grote Decca label en de interesse van de pers was daar. Helaas voor de groep heeft dit alles toch niet voor het gehoopte succes gezorgd en komt de plaat anno 2008 zelfs pas voor de eerste keer op cd uit! Niet via Decca maar via het sympathieke label Esoteric welke eigenlijk niets anders doet dan het heruitgeven van vergeten pareltjes. Het grootste verschil met andere heruitgaven van Esoteric is dat er deze keer voor gekozen is om geen enkele bonustrack toe te voegen aan de geremasterde cd. Ondanks dat de band toch regelmatig op de bühne te vinden was, is er blijkbaar geen bruikbaar (live) materiaal te vinden om de cd wat op te waarderen.

We moeten het dus met de originele veertig minuten doen. Op zich ook geen straf want “Pre-Flight” is een zeer redelijke plaat. De muziekstijl die de band op deze plaat hanteert is vrij divers te noemen. De muziekstroming die het ruimst vertegenwoordigd wordt is de blues. De ene keer wat meer richting jazz / big band (Big John Blues) en de andere keer weer richting hardrock (tijdens War) en zo weet de band een sound neer te zetten die dicht tegen die van Led Zeppelin en Deep Purple aanschurkt. De band en platenlabel Decca pakten het ook groots aan. Niet enkel het geluid is groots, ook de halve orkestbak was gevuld met violisten, cellisten en andere verantwoorde musici om de sound van Room nog beter te verwoorden. Hierdoor geeft het sommige nummers ook een filmisch karakter en komt bijvoorbeeld in het refrein van Andromeda en tijdens het epische Cemetery Junction Parts One And Two de link naar The Moody Blues om de hoek kijken.

De veertig minuten durende luistersessie doen mij toch afvragen waar het fout is gegaan met de band Room. “Pre-Flight” is namelijk een prima plaat die veel platen vanuit die periode in de schaduw zet. Wellicht is de keuze om dan maar geen tweede plaat te maken niet de juiste geweest. Maar ja, dan hadden de lijstjesfanatici het wel weer een stuk lastiger gehad om het lijstje met ‘obscure cultplaten uit de begin jaren 70’ vol te krijgen.

Sander Kok