Roswell SixAlbum

‘Een ander boek met andere hoofdrolspelers en een ander verhaal rechtvaardigen andere muzikanten’ is wat Kevin J. Anderson ongetwijfeld gedacht moet hebben. “A Line In The Sand”, gebaseerd op Anderson’s boek The Map Of All Things, is dan ook beslist andere kost dan “Beyond The Horizon”. Je bent gewaarschuwd, want deze schijf is vooral krachtvoer voor de liefhebbers van muziek met gewapend beton.

Wie kan je voor de muzikale bewerking van een boek met een donker verhaal beter strikken dan Henning Pauly, naast Duitser en multi-instrumentalist de drijvende kracht achter Chain, Frameshift en Shadow’s Mignon. Herr Pauly doet wat hij in deze bands ook doet, alle instrumenten zelf bespelen. Wat betreft de vocalen valt een eer hoog te houden, want de keuze van de juiste vocalisten pakte op “Beyond The Horizon” bijzonder goed uit. Wisten de participerende vocalisten daar het allerbeste uit zichzelf boven te halen, op deze schijf is dat helaas minder gelukt. Alleen Steve Walsh weet zijn bekende hoge niveau te halen en verricht wederom groots zangwerk. Zo trekt hij op Barricade flink aan zijn stutten in een Ozzy Osbourne-achtige zangstijl.

Naast Walsh horen we verder de heren Charlie Dominici, Alex Froese, Nick Storr en Michael Sadler hun stinkende best doen, maar niet het niveau halen dat we van hen gewend zijn. Van dit gezelschap mocht alleen Michael Sadler zich dus opnieuw aan de Roswell Six-poort melden. Geen doordachte keuze, want Sadler is nu eenmaal geen zanger die past bij progressieve metal. Luister maar eens naar het afsluitende goedkoop klinkende Victory, waar hij behoorlijk over de top gaat en zich in mijn ogen gewoon laat misbruiken.

Wie wel goede sier maakt is de enige dame in het gezelschap, Sass Jordan. Deze blonde Engels-Canadese schoonheid is natuurlijk een rockbitch bij uitstek, maar een onbekende in onze kringen. Op The Crown en Need heeft ze het rijk alleen en laat ze haar mannelijke collega’s ver achter zich. Als een blanke versie van Tina Turner geeft zij haar mannelijke collega’s hier gratis zangles. Wat zou ik haar graag eens in een progressieve metal band horen zingen.

Zoals gememoreerd gaat het er muzikaal stevig aan toe, niets meer en niets minder. Het zijn toch de nummers waarin Steve Walsh acteert (naast het genoemd Barricade zijn dat My Father’s Son en Spiral) die boven de grauwe middelmaat uitstijgen. Net als het instrumentale Battleground, dat van mij ook een voldoende krijgt.

Noteerde “Beyond The Horizon” nog een stevige notering in mijn jaarlijst van 2009, zijn opvolger gaat dit zeker niet doen. Dan moet je met muziek in dit genre wel met iets heel speciaals komen. En dat heeft Pauly wat mij betreft niet gedaan. Het boek (heb ik niet gelezen) zal ongetwijfeld een ‘pageturner’ zijn, muzikaal gezien is dit het verschil tussen een vijfstuiverroman en een bestseller. Als ik Anderson was dan zou ik het wel weten, dan geef ik op deel drie de volledige muzikale regie aan Arjen Lucassen.

Hans Ravensbergen