Royal HuntAlbum

“Collision Course” is een album waarmee het Deense Royal Hunt op tweeërlei wijzen een tijdperk afsluit.

Na een samenwerking van acht jaar is spijtig genoeg (hoewel in goed overleg) afscheid genomen van de uitstekende zanger John West. Verschil van mening over de te volgen muzikale koers ligt hieraan ten grondslag. Voor deze cd maakt men gebruik van de diensten van niemand minder dan Mark Boals (o.a. Ring Of Fire en The Codex). Ook doet RH een stap terug in de tijd naar 1997, het jaar waarin de klassieker “Paradox” het levenslicht zag. Toen werden de vocalen overigens nog verzorgd door kanjer D.C. Cooper (o.a. Amaran’s Plight en Silent Force). Collision Course kent niet voor niets de subtitel ‘Paradox 2’ want het betreft hier een zogenaamd sequel waardoor je kunt stellen dat het bekende cirkeltje voor dit moment rond is.

Bandleider André Andersen heeft evenals op “Paper Blood” getekend voor de productie terwijl voor de mastering net als op “Paradox” is gekozen voor Jan Eliasson. En bij dit laatste moet ik toch een kanttekening plaatsen. De muziek van RH is natuurlijk altijd al bombastisch en dan is de juiste sound van groot belang. Op dit album gaat het juist door die mastering flink over de top. Sprak men op “Paper Blood” nog van een vooral krachtig eindresultaat, hier is het teveel van het ‘goede’ en draai ik voor het eerst in tijden de bassknop op mijn versterker flink terug. Nu ben ik sowieso niet zo’n liefhebber van een kunstmatig gezwollen geluid, maar hier is echt een grens overschreden. Ik hoop dat voor de volgende cd een stapje terug wordt gedaan naar een ietwat ‘droger’ geluid. De zang van Mark Boals is overigens ook flink opgepompt en ik prefereer absoluut de sound van zijn voorganger.

Muzikaal gezien valt op Collision Course (wat vrij vertaald neerkomt op een bewust fatale en desperate botsing van -in dit geval- twee religies waardoor uiteindelijk totale chaos ontstaat) gelukkig meer dan genoeg te genieten. Maakte RH in de eerste tien jaar van zijn bestaan toch vooral symfonische (hard)rock, later kwam de nadruk steeds meer te liggen op progressieve powermetal waar “Paper Blood” natuurlijk een fraai voorbeeld van is. Op Collision Course wordt deze lijn doorgetrokken en is een behoorlijk aantal stevige nummers te horen. The First Rock, Divide And Reign, The Clan (topsong) en Blood In Blood Out (inclusief een heel fraai muzikaal intermezzo met hoogstaand gitaar- en toetsenwerk!) zijn behoorlijk agressieve tracks waarop men flink doorpakt. Op Principles Of Paradox, High Noon At The Battlefield en Tears Of The Sun (voorzien van heerlijke damesvocalen) zijn wat meer rustpunten te vinden, hoewel dit slechts relatief is want écht rustige nummers zijn het niet. Hooguit kun je stellen dat ‘agressie’ plaats maakt voor ‘dreiging’ en dat de symfonische kant van RH wat meer de overhand heeft. De eervolle vermelding gaat overtuigend naar Exit Wound dat voor meest catchy song van het album doorgaat met sublieme gitaar en zanglijnen. Schraap de keel en brul lekker mee!

Vraag bij een sequel is natuurlijk of deze minimaal gelijkwaardig is aan deel 1. Het antwoord op deze vraag is hier: ja. Collision Course is echt een album van deze tijd, behoorlijk gevarieerd met tot in perfectie uitgewerkte songs en adembenemend toetsen- en gitaarwerk. De sterke, krachtige zang van Mark Boals (los van de mastering dus) en het loodzware drum- en bassfundament doen de rest en maken dit album tot een nieuw hoogtepunt in de toch al niet misselijke geschiedenis van Royal Hunt.

Govert Krul