Royal HuntAlbum

De koninklijk klinkende keyboards van de muzikale alleskunner Andre Andersen staan centraal in de melodieuze metal van het bonte, vanuit Denemarken opererende gezelschap Royal Hunt. Naast de in Moskou geboren Andre, die Deens en Georgisch bloed door zijn aderen heeft stromen, bestaat deze band sinds 1999 uit de half Indiaanse, in Amerika geboren zanger John West (nee, niet die van de zalm). Hij nam in dat jaar de ondankbare taak op zich om de toenmalige topvocalist DC Cooper, die tegenwoordig in het Duitse Silent Force de sterren van de hemel zingt, naar de kroon te steken. Voorwaar geen sinecure. Volgens de Royal Hunt-fans van het eerste uur (1992) is halfbloed John West, die je ook zou kennen van Artension, daar dan ook, tot op de dag van vandaag, niet in geslaagd. Misschien dat hij met zijn zeer overtuigende prestatie op de nieuwe plaat eindelijk de erkenning krijgt die hij wel degelijk verdient. “Paper Blood” laat ook de terugkeer van de Deense drummer Kenneth Olsen zien. Hij moest om medische redenen in 1996 afstand doen van zijn drumtroon, maar is nu, negen jaar na dato, weer met open armen ontvangen. Een echte nieuwkomer is de Zweedse gitarist Marcus Jidell (ex-The Ring). Hij is de debuterende telg in dit vorstelijke viermanschap.

“Paper Blood” is het achtste studioalbum van Royal Hunt. Er is meer dan een jaar aan gewerkt en dat hoor je er ook wel aan af. Meesterbrein Andersen produceerde het schijfje zelf in zijn eigen NorthPoint Studios in Denemarken. En die productie is voortreffelijk geslaagd. De sound is heel dynamisch, overdonderend en bijzonder krachtig. Vooral aan de zang is veel aandacht besteed, hetgeen heeft geresulteerd in prachtig uitgewerkte koortjes. Daarvoor verdient niet alleen John West een groot compliment, maar zeker ook Kenny Lubke en Maria McTurk. Dit koningskoppel zingt dan wel op de achtergrond, maar doet dat zo fraai dat het een plek op de voorgrond zou rechtvaardigen. Bij deze dus even de schijnwerpers op dit duo gericht.

Opener Break Your Chains is meteen een melodieuze kraker van jewelste. Ziedende toetsenakkoorden struikelen over elkaar en spetteren uit je boxen. Wat een overdonderend begin! Not My Kind heeft een refrein dat beklijft. Via de bombast en het theatrale van het instrumentale Memory Lane, met een vette gitaarsolo en het snelle, neoklassieke Never Give Up, komen we uit bij Seven Days. Het steeds terugkerende melodietje van de toetsen doet sterk denken aan Ayreon. De duels tussen Andersen en Jidell zijn een lust voor het oor. SK 983 is wederom zonder zang. Ook hier is het toetsengeweld in ruime mate voorradig, maar de flitsende gitaren spreken ook een duchtig woordje mee.

Kiss Of Faith begint akoestisch als een ballade en kent eerlijk gezegd een refrein met een iets te hoog zeikgehalte. Jammer! Het navolgende titelnummer is helaas ook geen hoogvlieger. Het is een simpel deuntje met weliswaar leuke melodieuze passages maar te weinig inhoud om echt de handen op elkaar te krijgen. Gelukkig wordt het niveau met het heftig startende Season’s Change weer flink omhoog geschroefd. Vooral John West blinkt hier uit. Deze song is misschien een beetje aan de zoete kant en neigt naar AOR, maar het alom aanwezige gevoelige gitaarwerk is, naast de emotionele zang, buitengewoon fraai. Het album wordt, enigszins ongebruikelijk, afgesloten met het zeven minuten vergende instrumentale Twice Around The World. Deze compositie laat nog maar eens in vele geuren en kleuren horen wat de heren van Royal Hunt allemaal in huis hebben. Toetsentovenaar Andersen laadt de verdenking op zich dat hij in het bezit is van drie of vier handen, maar ook nieuwkomer Jidell gooit al zijn gitaristische verworvenheden in de strijd. Het kortstondige bluesy onderonsje tussen beide heren geeft dit nummer echter net dat beetje extra glans. Het hoeft niet altijd snel te zijn om indruk te maken.

Royal Hunt heeft met “Paper Blood” één van zijn beste werkjes afgeleverd. Echt progressief kun je de muziek niet noemen, maar de raakvlakken met dit genre zijn evident. Als je van metal met veel melodie, neoklassieke invloeden, uitstekende zang en bovenal sterke songs houdt, dan is een nadere kennismaking met deze overtuigende cd wellicht een te overwegen optie. Zeker even luisteren!

Joost Boley