RPWL (support Soundcraft)Concert

Op 14 april 2012 opende RPWL in Zoetermeer zijn Beyond Man And Time Tour, tijdens het mini festival Progdreams, met Airbag, The Enid en Quantum Fantay. In het eerste deel van de tour waarbij men 18 optredens gaf in 19 dagen deden ze twee keer Nederland aan. De foto’s bij dit verslag zijn van het eerste optreden in Zoetermeer, de tekst is opgetekend naar aanleiding van het concert in De Pul te Uden op 22 april 2012.

Op deze tour was er geen vast voorprogramma dat met de Duitsers meereisde in de bus. De locatie besliste zelf of en welke band de avond mocht openen voor RPWL. In Uden was de eer aan de Belgische groep Soundcraft. Deze Muse coverband uit Gierle (een deelgemeente van Lille in de Antwerpse Kempen) bestaat uit een viertal zeer jonge muzikanten die waarschijnlijk zwaar hebben geoefend voor dit optreden. Jammer genoeg konden zij het publiek niet warm krijgen voor hun muziek. Bij een schooloptreden zullen zij waarschijnlijk goede response krijgen, bij een voorprogramma van een professionele band lukte het ze nog niet. Misschien dat ze het over een paar jaar nog eens moeten proberen.

Nadat het podium was omgebouwd tot een waar theater, begon een, op de twee zijdoeken geprojecteerde, Nederlandse vriend van de band ons toe te spreken. In het Nederlands wordt het conceptverhaal waar we de komende negentig minuten naar mogen luisteren toegelicht. De karakters die op het album worden bezongen werden door Yogi Lang één voor één uitgebeeld, te beginnen met de ‘Keeper’. De protagonist zien we bij de plek waar hij tien jaar in kluizenaarschap heeft geleefd en op het moment dat hij besloten heeft zich te mengen onder de mensen. De slang en de adelaar uit het verhaal van Nietzsche werden in de beelden meegenomen. Voor het derde nummer Beyond Man And Time (The Blind) kwam Lang geblinddoekt het podium opgelopen. Hiermee beeldde hij de vrijwillige blinde man uit, hij die alleen de waarheid van de wereld kan zien. Zo kleedde Lang zich telkens tussen de nummers door om in een ander uit te beelden karakter. Soms heeft hij daarvoor tijd genoeg, omdat de andere heren dan rustig aan het soleren waren. Soms werd hij op het podium van andere kleding of attributen voorzien. De lelijkste man van de wereld had waarschijnlijk de grootste omkleedtijd nodig, waardoor Kalle Wallner even stevig kon doorsoleren aan het eind van The Road Of Creation (The Creator).

Voor degenen die het nog niet helemaal begrepen hebben, RPWL speelde tijdens deze tour hun gehele conceptalbum Beyond Man And Time aan een stuk, zonder onderbreking (anders dan het luide applaus van het publiek). Sterker nog, het nummer Somewhere In Between (The Dream Of Saying Yes wordt in z’n volle lengte gespeeld. Op de cd is dat nummer, volgens eigen zeggen door lengtebeperking van het cd formaat, ingekort tot 2:03. Maar nu dus in volle glorie.
Ruim 90 minuten werden we getrakteerd op een ultieme show, die de vergelijking van diverse klassieke conceptoptreden ruimschoots kan weerstaan. Gedachten aan de “Misplaced Childhood” tour van Marillion en de “The Lamb” tour van Genesis schoten door mijn hoofd.

Alle vijf muzikanten waren deze avond opperbest en speelden de sterren van de hemel. Werner Taus, het nieuwste lid van de band, liet zien dat hij zich thuis voelt in de band en gaf menig bassolo weg. Hij mocht ook mee acteren, door regelmatig achter het rechterdoek (rechts vanuit het publiek) zich te verschansen, waardoor zijn postuur werd geportretteerd op het doek. Ditzelfde mocht Kalle Warner doen, waardoor een speciaal beeld op het podium ontstond. Warner wilde dan ook nog graag spelen met het publiek door, zodra zijn evenbeeld, met een sigaret, op het doek werd geprojecteerd, hem een vuurtje aan te bieden. Marc Turiaux is al helemaal ingeburgerd in de band en steelt op meerdere plekken de show met zijn krachtige drumspel. Markus Jehle, die natuurlijk al vele malen live heeft meegedaan bij RPWL, blijkt bij deze show helemaal onmisbaar. Yogi Lang klom wel een paar keer naast hem op het toetsenpodiumpje, maar Jehle kan zeker zijn mannetje staan achter zijn instrumenten. Dit had hij natuurlijk ook op het album al laten horen waar het “toetsenwerk een lust voor het oor is”. Het tweetal Lang – Wallner (de overgebleven letters L en W) zijn nog wel toonbepalend voor de band, het stemgeluid van Yogi Lang was perfect deze avond en het gitaarspel van Kalle Wallner was adembenemend. Wat een gitarist is die man!

Na het fantastische schouwspel dat “Beyond Man And Time” heette, gingen de heren even het podium af om zich te verfrissen. De zijpanelen werden van het podium verwijderd en het vijftal kon weer terugkomen voor een viertal oudere nummers. De nummers na het conceptalbum bleken ze elke avond af te wisselen, zo ontbrak in Zoetermeer het nummer Sleep, werd in Hamburg de Pink Floyd cover Embryo toegevoegd en wisselen ze de volgorde van de nummers regelmatig om. Met de publieksfavoriet Roses, waarbij ik dan toch altijd de stem van Ray Wilson mis, werd de reguliere set van ruim twee uur afgesloten. Natuurlijk kom je na zo’n optreden niet zomaar weg, waardoor met de toegift Hole In The Sky de avond werd afgesloten.

Gezellig met de heren van RPWL napratend bij de merchandise stand, werd teruggekeken op een zeer succesvol optreden. De heren hadden de volgende dag een vrije dag, die ze ergens in een zwembad gingen doorbrengen. Daarna staat een strak schema van tien achtereenvolgende tourdagen op de agenda, maar de heren hadden er duidelijk zin in. Ik ben zeer benieuwd naar de dvd die naar aanleiding van deze tour zal uitkomen, want de show in Uden werd geheel opgenomen met meerdere camera’s.

Verslag: Mario van Os
Foto’s (concert in De Boerderij Zoetermeer): Ard van den Heuvel