Het gaat goed met RPWL. Sinds de band in 2000 met hun debuutalbum veel symfonische rock fans aan zich wist te binden, is het Duitse viertal gestaag aan het uitgroeien tot een van de betere progacts van het moment. De drie albums die na het debuut volgden, waren allemaal sterke troeven met prachtige nummers met veel oog voor melodie en heerlijke instrumentale stukken. Na vier studioalbums werd het hoog tijd voor een live album.
Met deze live dubbelaar geeft de band een perfecte dwarsdoorsnede van het nu al indrukwekkende repertoire. De cd is opgenomen tijdens de “World Through My Eyes” tournee waarin de band o.a. Duitsland, België en Spanje aandeed. Ook stond de band een avond in De Boerderij in Zoetermeer (19 maart 2005), alleen stond het geluid toen zo ongelofelijk hard dat ik het optreden vanaf de hal moest volgen. Het geluid op de cd is gelukkig tot in de puntjes verzorgd. Gelukkig is er niet al te veel aan het album gesleuteld achteraf waardoor je echt de sfeer van de concerten meekrijgt. Een absolute meerwaarde.
De cd’s zijn eigenlijk een aaneenschakeling van hoogtepunten. Het begint al meteen met het prachtige Sleep van “World Through My Eyes”. De iets verlengde intro is al meteen reden genoeg voor een flink portie kippenvel. Yogi Lang is prima bij stem en zijn warme geluid komt prima uit de verf. De vele tempowisselingen worden soepel gespeeld en de gitaarsolo’s van Kalle Wallner zijn een lust voor het oor. Day On My Pillow kent een wel heel speciale variant. De band verwerkt moeiteloos een stuk van I Know What I Like van Genesis in het nummer om daarna weer met het oorspronkelijke nummer verder te gaan alsof het er gewoon in hoort.
Als speciale gast heeft de band oud Genesis zanger Ray Wilson opgetrommeld. Hij zingt uiteraard het nummer Roses, wat hij op het album “World Through My Eyes” ook voor zijn rekening nam. Persoonlijk vind ik Roses een van de beste popsongs van de laatste jaren en ook live klink hij als een klok! Wilson mag daarna nog even blijven om de heerlijke Genesis ballade Not About Us (album “Caling All Stations”) ten gehore te brengen. Ook hier is kippenvel weer niet te onderdrukken.
The Gentle Art Of Swimming (album “Stock”) was een nummer dat mij nog niet echt opgevallen was, maar na het horen van dit nummer in een live versie heb ik het gebombardeerd tot mijn favoriete RPWL nummer. Het lange instrumentale gedeelte met het spannende drumspel, het prachtige toetsenwerk en af en toe fel van leer trekkend gitaarspel, is echt geweldig. Het publiek reageert dan ook terecht uitzinnig na dit nummer. Ook Wasted Land is een waar hoogtepunt, luister maar eens naar die fantastische en lange toetsensolo van Markus Jehle aan het einde van het nummer, daar kan je toch niet bij stil blijven zitten? Het enige smetje op de eerste cd is afsluiter Trying To Kiss The Sun, maar dat komt meer omdat ik dat veruit het slechtste en meest inspiratieloze RPWL nummer tot nu vind.
RPWL is ooit als Pink Floyd coverband begonnen en kennelijk willen ze die afkomst niet verloochenen. Op de tweede schijf staan dan ook covers van de Pink Floyd nummers Cymbaline en Welcome To The Machine en van oud Pink Floyd-lid Syd Barret het nummer Opel (waarvan de RPWL-versie al te horen was op het album “Stock”). Vooral Cymbaline wordt fantastisch door de band gespeeld. Ook het pakkende en poppy I Don’t Know en het meeslepende en emotionele Hole In The Sky zijn o.a. op de tweede schijf te vinden.
Ik heb echt 128 minuten lang genoten van deze live dubbelaar. Ik blijf hem ook maar in de cd-lade stoppen om zo alles steeds maar opnieuw weer te kunnen beleven. “Start The Fire Live” is een uitstekende plaat om mee te beginnen als je de band nog niet zo goed kent. Je haalt dan meteen de beste nummers van de band in huis. Laten we hopen dat RPWL nog heel lang heel veel goede muziek mag maken!
Maarten Goossensen