Rubber TeaAlbum

Rubber Tea, een vijftal uit Bremen, dat sinds 2017 muziek maakt en in 2020 het debuutalbum “Infusion” uitbracht, was tot nu toe niet op onze radar verschenen, maar eind vorig jaar waren ze ineens bijna onvermijdelijk. Na beluistering van het tweede album “From A Fading World” begrijp ik ook waarom.

“From A Fading World” verscheen op 1 december van 2023 en was daarmee net te laat voor de Jaarlijsten, maar had er met terugwerkende kracht zeker op gepast. Het is een conceptalbum over een pilote die op een ochtendvlucht ontdekt dat een monsterachtige zandstorm bezig is de aarde te vernietigen. Ze begint aan een wanhopige missie om anderen te waarschuwen voor het naderende gevaar. Het loopt helaas niet goed af. Dat klinkt allemaal heel dreigend en sikkeneurig, maar een groot deel van de plaat is eigenlijk heel lieflijk.

Dat komt voor een belangrijk deel door de klanken waarmee Rubber Tea werkt. Zo spelen akoestische instrumenten een belangrijke rol: saxofoons, fluiten, akoestische gitaren, trompet en viool. Een ander belangrijk onderdeel van het geluid is de zang van Vanessa Gross, die niet de krachtigste stem heeft, maar wel erg mooi in de band overeind blijft.

De muziek is ondertussen niet kinderachtig. Bij tijd en wijle moet deze luisteraar denken aan Gentle Giant en Van Der Graaf Generator, maar ook aan Anima Mundi en Harvest. De band kent zijn progklassiekers, maar heeft ook invloeden uit de folk en jazz in de muziek verwerkt, in een stijl die je gerust volkomen eigen mag noemen. Dat is een knappe prestatie.

Ondertussen zijn de muzikanten ook nog eens tamelijk virtuoos. Luister maar eens naar het baswerk van David Erzmann, of sowieso naar hoe de ritmesectie de basis van de songs opbouwt. Op sommige stukken, zoals Go, spelen ze dwars tegen de ritmes van de gitaren in.

Het gitaarspel is ook voortreffelijk, zowel van gitarist Jonas Roustai als van Lennart Hinz, die ook dubbelt op de toetsen. Met al die sterke muzikanten bij elkaar is het des te opvallender dat de plaat nergens verzandt in krachtpatserij. Alles staat in dienst van de liedjes. De plaat bestaat uit elf relatief korte stukken, de langste duren net zes minuten. Maar omdat alle stukken in elkaar overlopen, zou je ook kunnen zeggen dat de plaat uit één compositie van een kleine drie kwartier bestaat.

De plaat begint prachtig met een stukje akoestische gitaar (het album klinkt ook om te zoenen) en daarna gaat het los in een aaneenschakeling van heerlijke melancholische prog vol lyrische momenten, stevige rock, jazz, folk en psychedelica. Echt een prestatie van wereldklasse!

Eervolle vermelding voor het artwork: bassist Erzmann blijkt ook verantwoordelijk voor de prachtige afbeeldingen op de hoes. Dat pleit erg voor de aanschaf van de limited versie van de lp, want daar zit een boek bij met nog veel meer moois. Je kunt ook kijken op https://rubbertea.de/fromafadingworld/, overigens.