De naam Ruphus zal niet direct bij iedere muziekliefhebber een belletje doen rinkelen. Toch wordt deze band over het algemeen als één van de vlaggendragers van de Noorse prog scene beschouwd. De band bracht in de periode 1973-1979 een zestal albums uit om vervolgens weer in het niets te verdwijnen. Inmiddels is de band weer uit de as herrezen. Dat zal de reden zijn dat Karisma Records de albums in geremasterde vorm opnieuw gaat uitbrengen. Het debuutalbum “New Born Day” uit 1973 bijt het spits af.
De band speelt ouderwetse prog in de stijl van Jethro Tull en Yes. In de muziek is een hoofdrol weggelegd voor het spel op de fluit en vooral op het orgel. Hierdoor bestaat er ook een sterke vergelijking met een band als Uriah Heep. In Still Alive is het orgel dusdanig prominent aanwezig dat de vergelijking met The Nice ook snel getrokken is. De zang is verdeeld tussen zanger/gitarist Rune Sundby en zangeres Gudny Aspaas. Hierdoor is er ook voldoende afwisseling in de vocalen, hoewel de zang van Aspaas wel wat schreeuwerig overkomt en op de zenuwen gaat werken. Beide vocalisten zijn overigens alleen op dit debuut te horen. Daarna was voor hen de koek alweer op.
De liefhebbers van retro rock doen er goed aan dit album eens te beluisteren. Ook degene die de Scandinavische prog een warm hart toedraagt, zou zich hier eens aan moeten wagen – al is het maar vanuit geschiedkundig oogpunt. Het bevalt al een deel van dat typische noordelijke geluid wat later ook bij bands als Ånglagård en Anekdoten te horen is. The Man Who Started It All is hier een mooie blauwdruk voor.
Dat de muziek van Ruphus door Karisma van de vergetelheid wordt gered, valt te prijzen. Al zal de wederopstanding van de band daar uiteraard aan hebben bijgedragen. Het laat in elk geval horen dat ook in de jaren ’70 Scandinavië al een regio was waar op muzikaal gebied rekening mee gehouden moest worden.