Rush

Permanent Waves

Info
Uitgekomen in: 1980
Land van herkomst: Canada
Label:Mercury Records
Website: http://www.rush.com
MySpace: - 
Tracklist
Spirit Of The Radio (4:56)
Freewill (5:21)
Jacob's Ladder (7:26)
Entre Nous (4:37)
Different Strings (3:48)
Natural Science (9:17)
a. Tidal Pools
b. Hyperspace
c. Permanent Waves
Geddy Lee: basgitaar, toetsen, zang
Alex Lifeson: gitaar
Neil Peart: drums, percussie
Snakes & Arrows (2007)
Feedback (2004)
Rush In Rio DVD / CD (2003)
Vapor Trails (2002)
Different Stages [live] (1998)
Test For Echo (1996)
Counterparts (1993)
Roll The Bones (1991)
Presto (1989)
A Show Of Hands [live] (1989)
Hold Your Fire (1987)
Power Windows (1985)
Grace Under Pressure (1984)
Signals (1982)
Exit... Stage Left [live] (1981)
Moving Pictures (1981)
Permanent Waves (1980)
Hemispheres (1978)
A Farewell To Kings (1977)
All The World's A Stage [live] (1976)
2112 (1976)
Caress Of Steel (1975)
Fly By Night (1975)
Rush (1974)

Donna Reed – een actrice uit lang vergeten tijden – loopt ons vrolijk en uitdagend tegemoet, terwijl om haar heen de hel losbarst. Ze lijkt ons te zeggen: ‘niks aan de hand, de jaren tachtig zijn begonnen, maar de kracht van muziek blijft’. Ze is tevens een personificatie van Rush zelf, dat weliswaar de wereld met weinig vertrouwen tegemoet ziet, maar muzikaal gezien zich geen zorgen maakt. De kracht van de radio wordt hoog gehouden, een in die dagen zeer belangrijke kracht.

Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig ontstond bij de meeste symfonische rockgroepen de onbegrijpelijke drang de liedjes in te korten. Als gevolg van de punkgolf, vanaf halverwege jaren zeventig en onder druk van platenmaatschappijen en publieke opinie moest alles ‘niet zo moeilijk meer’. Het zou een interessante studie vergen om erachter te komen waarom het merendeel van die proggroepen vanaf dat moment onder die druk bezweken. Nooit heeft de tijdsgeest zo sterk ingegrepen op de popmuziek als in deze periode.

De sfeer van “Permanent Waves” wordt verder verklaard door de grens van de jaren zeventig en tachtig scherp te stellen. Kleding veranderde radicaal, de haargrens verschoof opmerkelijk en het geluid van popmuziek veranderde danig. Regisseur Paul Thomas Anderson heeft dat een paar jaar geleden zeer treffend vormgegeven in het drama “Boogie Nights” (1997), waarin de feestelijke jaren zeventig met een zelfmoord op nieuwjaarsdag 1980 de tachtigerjaren somber inluidt.

“Permanent Waves” van Rush kwam treffend uit op 1 januari 1980. Het bevat slechts zes nummers, waarvan enkel twee min of meer ‘lange’ tracks. Toch wordt het korte werkje hoog ingeschat door Rush-fans. We zullen zien of daar waarheid in schuilt.

The Spirit Of Radio (bijna in alle landen behalve Nederland een hit) is een uiterst krachtige rockklassieker met een zeer bezielend zingende Geddy Lee. Met tekstsneden als ‘All this machinery making modern music, can still be open-hearted’ geeft Rush duidelijk te kennen mee te willen gaan met hun tijd. Tevens is het liedje een ode aan de radio, in die dagen een baken van vrije wil en meningsuiting, een manier om nieuwe muziek te leren kennen. Tenslotte laat The Spirit Of Radio in het middenstuk ook wat reggae (of beter gezegd The Police-) invloeden horen, en geeft daarmee een glimpje van alle mogelijke invloeden die Rush in de jaren erna nog aan zijn muziek zal toevoegen.

De drang van Rush om zijn muzikale waardigheid en vrijheid vast te houden, en tevens moderne productietechnieken en veranderende muzikale waarden in het begin van de jaren tachtig te omarmen, levert af en toe een kramp op. Entre Nous is feitelijk een flauw liedje. Tekstueel is het interessanter. Gebaseerd op Ayn Rand’s boek “The Fountainhead” (1943) geeft het interessante gedachten over ons mensen in deze drukke moderne tijd vol nieuwe uitvindingen. Ook in de teksten kom je de haast filosofische benadering hiervan tegen: ‘science like nature, must also be tamed, with a view towards its preservation’, laat tekstschrijver Neil Peart Geddy Lee zingen in Natural Science. Ook in Free Will komt de gedachte dat techniek en evolutie hand in hand gaan terug: ‘Each of us, a cell of awareness, imperfect and incomplete. Genetic blends, with uncertain ends.’

Jacob’s Ladder, met zijn Bolero-achtige structuur en het lange Natural Science – een in drie delen uiteenvallende mini-epos – zijn de beste nummers. Het eerste nummer is uiteraard gebaseerd op het bekende bijbelverhaal. Het heeft niet alleen een intrigerend ritme (ja, volg het baslijntje maar zonder je te vergissen!); het mondt ook uit in een te verwachten, maar meer dan tot tevredenheid leidende finale. Natural Science komt over als een moderne, sterk ingekorte versie van de twee Cygnus X-1’s op “A Farewell To Kings” (1977) en “Hemispheres” (1978). Ver weg gebaseerd op een veertiende-eeuws gedicht rond de verhalen over koning Arthur, is dit een voor die tijd hypermodern overkomend nummer over evolutie in al zijn vormen. Ondanks dat het stuk in drie delen uiteen valt, is de onderlinge samenhang zo sterk en de verschillende terugkerende thema’s en melodieën zo sterk, dat gerust van een klassieker gesproken mag worden.

Het vreemde van “Permanent Waves” is vooral dat de som der delen groter is dan de individuele uitkomst. Het is bovenal een plaat die getuigt van durf, die getuigt van hoop, en vooral een Rush laat horen die lekker eigenwijs zijn eigen weg uitstippelt. Jammer dan van het afscheid van de jaren zeventig. Rush ziet, net als Donna Reed op de hoes, de toekomst met vertrouwen tegemoet.

Markwin Meeuws

Koop bij bol.com

Send this to a friend