Russian CirclesAlbum

Het uit Chicago afkomstige Russian Circles zal ondanks zijn drie schijven tellende discografie en zes levensjaren niet bij iedereen bekend zijn. En dat is jammer want de band mag gerust tot een van de pareltjes in het post-rock genre worden gerekend.

De instrumentale, breed uitwaaierende benadering van het trio maakt op het in 2008 verschenen “Station” al een onuitwisbare indruk, hoewel de poliritmische invulling van drummer Dave Turncrantz dan nog ietwat leunt op drumwonder Danny Carey en Tool in het algemeen zo af en toe wil opduiken. Dergelijke inspiratie heeft men anno 2009 echter niet nodig, want met dit zeven composities tellende meesterwerkje “Geneva” is men niet langer schatplichtig aan wie dan ook.

Turncrantz tovert wederom de meest ritmische partijen uit zijn vellen en is de navigator in een impressief en uiterst veelzijdig landschap. Zijn roffels stuwen de composities tot waanzinnige hoogten. Het geïnspireerde getik op de hi-hat kietelt je trommelvliezen en wordt veelvuldig afgewisseld door krachtige slagen op de crash cymbal. Na de onheilspellende opener Fathom laat titelsong Geneva hiervan een fraai staaltje horen. Duidelijk is dat gitarist Mike Sullivan veel vertrouwen ontleent aan de gelouterde ritmesectie. Hij neemt dan ook uitgebreid de tijd om laag op laag te creëren, waardoor de muziek nog flink aan dynamiek wint.

Dynamiek die zich ten volle toont op het broeierige Melee. Een song die de intimiteit van cello vakkundig weet te combineren met Sullivans’ gruizige sound. Hexed All biedt eveneens een podium aan zwoele strijkers en laat alle eer aan de haast tastbare emotie van deze song. Malko zweept de boel flink op met zijn moordende tempo’s. Ook hier eisen de loodzware mokerslagen van Turncrantz en de messcherpe gelaagdheid van Sullivan’s spel alle aandacht op. Zodanig dat je maagspieren pas weer ruimte laten aan zuurstof op het filmische When The Mountain Comes To Muhammad. Een trage song waar je wel even tijd voor moet maken, anders sla je ‘m beter over.

Dat moet je zeker niet doen met het lange Philos. Uiterst sfeervol, lekker donker en goed geschikt voor enkele minuten navelstaren. Vergis je echter niet in de wijze waarop deze song zich ontwikkelt met zijn magische opbouw gedurende vijf minuten, die vervolgens ontaardt in een kolkende storm met Sullivan solerend in het oog ervan. De feedback aan het eind werkt louterend na zoveel intensiteit en brengt je ongewild terug op aarde. Russian Circles brengt je op plaatsen waar het goed toeven is, plaatsen waar je soms van droomt. Liefst zou je er blijven.

Govert Krul

CD:

2LP: