Parmenter, Ryan

Sad Men

Info
Uitgekomen in: 2009
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Eigen beheer
Website: http://www.ryanparmenter.com/
MySpace: http://www.myspace.com/zuccer
Tracklist
Cost Analysis (3:58)
Please Be (4:51)
Training Wheels (4:36)
The Well (4:55)
Raise Them Right (3:36)
Helping Hand (5:01)
Try Again (3:06)
Reboot (4:56)
Somewhere Before (3:58)
What I Could Never (2:08)
Wasted (7:00)
Ryan Parmenter: zang, toetsen, samples en akoestische gitaar op Raise Them Right
Sad Men (2009)
The Noble Knave (2006)
Helvetica (1995)

U hebt een absolute première voor u op uw scherm staan, beste lezer. Deze recensie is namelijk gebaseerd op enkele megabytes, en niet op een album zelf. De reden hiervoor is eenvoudig. De heer Ryan Parmenter heeft namelijk besloten zijn nieuweling “Sad Men” enkel in digitale vorm uit te brengen. Persoonlijk betreur ik dat ten zeerste, want mp3’s (of m4a’s in dit geval) kunnen nooit datzelfde cd-gevoel geven. Het voordeel is natuurlijk dat dit album erg makkelijk te verkrijgen is. Gewoon even op enkele knoppen klikken bij iTunes, en je hebt dit album al bij je thuis.

Maar het zij nu zo. Gezien Ryan Parmenter besloten heeft enkel voor de digitale uitgave te gaan, heb ik geen andere keuze dan enkel op basis van deze megabytes te oordelen. Hoe zeer me dat ook tegenstaat. Want tenslotte is, zoals Parmenter zelf zegt, zijn publiek te klein om een grootschalige cd-release te overwegen en zou het hem meer geld kosten dan opbrengen. En voor kleinschalige artiesten als Parmenter valt dit best te begrijpen.

In tegenstelling to Parmenter’s vorige album “The Noble Knave” kan voor dit album de vergelijking met oom Matthew Parmenter weer van stal gehaald worden. En dat niet alleen vanwege de onvermijdelijke gelijkenis qua stemgeluid of vanwege dezelfde invloed op hun muziek. Maar dit keer ook vanwege het onderwerp. Oom Matthew staat bekend om zijn erg donkere, zwaarmoedige triestige teksten. Getuige daarvan nog maar eens zijn laatste album “Horror Express”. Terwijl neef Ryan vaak in zijn soloalbums gaat lopen gekscheren, met een typische vorm van Parmenter-humor wel.

Niets van dit alles komen we hier tegen. Zoals de titel van het album eigenlijk al aangeeft is “Sad Men” een erg zwaarmoedig album geworden. Zowel qua teksten als qua muziek staat dit album eigenlijk best ver van zijn twee vorige solowerken af. Eigenlijk neigt de muziek en sfeer van dit album meer naar wat Parmenter eerder met zijn band Eyestrings al bracht.

En daar nijpt het schoentje eigenlijk een beetje. Als we “Sad Men” vergelijken met bijvoorbeeld “Consumption” komt deze eerste er toch een beetje bekaaid van af. Want in tegenstelling tot Eyestrings is Ryan Parmenter natuurlijk geen hele band. En lijkt hij ook, net als op voorganger “The Noble Knave”, het hier weer allemaal alleen door middel van zijn keyboard hebben klaargespeeld.

Zoals collega Christopher Cusack al aangaf in zijn recensie over voornoemde voorganger, heeft dat ook bij “Sad Men” een eerder synthetisch gevoel tot gevolg, waardoor dit overigens best fraaie album alweer wat fake overkomt. En dat is natuurlijk erg jammer, want Ryan Parmenter verdient meer met dit album. Ik zou hem toch willen voorstellen om toch eens te overwegen om ook voor zijn solowerk ‘echte’ instrumenten te gebruiken in plaats van enkel dat keyboard.

Genoeg daarover nu, want zoals al aangegeven is dat het enige wat Parmenters vorige albums met deze verbindt. Want qua thema valt deze, zoals al vermeld, eerder samen met het materiaal van Eyestrings. “Sad Men” is eigenlijk een verzameling van zwaarmoedige nummers die Parmenter door de jaren heen heeft geschreven en waarvoor hij nu de tijd rijp achtte om ze uit te brengen. Het hoeft dan ook geen betoog dat dit album weer ouderwets zwaar op de maag ligt.

Zoals ik al enkele malen vermeld heb, is de grootste referentie natuurlijk Matthew Parmenter en zijn band Discipline. Ook de onvermijdelijke Peter Hammill en Van der Graaf Generator zijn hier weer van een grote invloed. Maar deze keer lijkt Ryan Parmenter ook erg goed naar de Zweedse melancholische bands te hebben geluisterd. Want nog meer dan refereren naar Matthew Parmenter’s solowerk, doet dit soms denken aan een uitgeklede versie van Landberk, maar dan met Peter Hammill als zanger.

Een vreemde vaststelling is ook dat het hoogtepunt van “Sad Men” gevormd wordt door het instrumentale Helping Hand. Begrijp me niet verkeerd, ik wil daarmee absoluut niet zeggen dat Parmenter’s teksten zwak of niet passend zijn. Nee, ik wil aangeven dat geen enkel nummer beter de sfeer van het album weergeeft dan de mooie keyboard ballad Helping Hand. Toch past de sfeer van de nummers perfect bij Parmenter’s toch weer zeer sterke teksten. Want als er iets is waar de Parmenterfamilie veel lof voor verdient, zijn het hun ijzersterke teksten die in elk album weer bovenkomen.

Ondanks dat “Sad Men” eigenlijk een beetje aandoet als een soort van ‘Eyestrings Light’ en soms een beetje nep klinkt door Parmenter’s gebruikte instrumentarium, is dit wel een erg sterke release geworden. Hier moet ik wel nog aan toevoegen dat ondanks mijn eerdere termengebruik, dit album geen release van Eyestrings hoorde te zijn. Voor Eyestrings is een andere benadering nodig, en deze nummers lenen zich meer voor de benadering die Parmenter gebruikt heeft.

Ik moet wel zeggen dat ik na dit album een beetje bang was geworden dat Eyestrings niet meer is. Tenslotte is het ook al bijna vijf jaar geleden dat we nog een release van deze band hebben mogen meemaken, terwijl frontman Ryan Parmenter ondertussen zijn tweede solo-album uitgebracht heeft. Tot mijn grote spijt bleek mijn vrees niet ongegrond te zijn. Maar zolang Ryan Parmenter albums blijft maken die zo sterk zijn als deze “Sad Men”, kan ik daar eigenlijk best mee leven.

Aangezien Ryan Parmenter zoals hij zelf aangeeft ‘a lazy self-promoter’ is, wil ik hier nog die rol vervullen. “Sad Men” is eigenlijk een absolute aanrader geworden, vooreerst voor de liefhebbers van de muziek die de Parmenter-familie als sinds midden jaren 90 op ons loslaat. Maar ook de algemenere progliefhebber (of zelfs muziekliefhebber) kan hier zijn gading in vinden. Voor mezelf persoonlijk is dit op de valreep nog één van de beste albums uit 2009 geworden. En dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Allen naar iTunes dus!

Peter van Haerenborgh

Send this to a friend