S-91Album

Een jonge christelijke prog(metal) band uit Italië met in de geleden drie knappe zangeressen. Dat is wat je op dit album krijgt voorgeschoteld.

De meiden Sefora, Maria en Tania moeten de smaakmakers en eyecatchers van dit zestal vormen. Dat laatste lukt ze prima, dat eerste komt alleen niet uit de verf. Zowel individueel als gezamenlijk komen de dames veel te kort. Aan inzet en passie geen gebrek, maar te vaak klinkt hun zang net niet zuiver en dat is nog erger dan vals klinken.

De muziek van S91 is stevige recht-toe-recht-aan prog, die regelmatig schuurt tegen de progmetal. Het gros van de nummers is uptempo. Het voelt aan als een zware goederentrein die maar voorbij blijft denderen. Francesco Romeggini laat zijn gitaar steeds maar op volle toeren gieren en schuwt de bekende, maar vaak ook storende, toonladders in zijn solo’s niet. Te vaak gaat hij compleet over de top. Op het podium misschien best stoer, maar om te beluisteren erg vermoeiend. Toetsenist Francesco Londino wil daar niet voor onder doen en strooit rijkelijk met snelle en schelle solo’s. Wanneer die twee maar achter elkaar aan blijven lopen, voel je de energie als luisteraar langzaam uit je weg stromen.

Dat het ook anders kan, bewijst de band in het lange The Seal Of The Living God waarin Engelse teksten worden afgewisseld met Italiaanse. Hier lukt het de band om gas terug te nemen en zijn zowel de toetsen als het gitaarspel veel subtieler. Dit is dan ook het beste nummer van het album. Jammer van de te snel uitgevoerde fade-out aan het einde. Het afsluitende Spazio Inconcepibile is dan weer een heel rustig nummer. De band had er beter aan gedaan deze als derde op het album te plaatsen. Dan was er meer balans geweest. De poging om heel mooi en gevoelig te zingen komt helaas ook hier niet uit de verf, waardoor het nummer niets met je doet. Het blijft niet hangen.

De progpotentie is best wel aanwezig, maar dan zou de band meer balans moeten aanbrengen en op zoek moeten gaan naar een goede zangeres. Of drie nieuwe zangeressen, dat mag natuurlijk ook.

Maarten Goossensen