S.O.T.E.Album

Zeven jaar na het geweldige album “Reasons” komt Songs Of The Exile (S.O.T.E.) met een zeer ambitieus project in de vorm van een rockopera. Een spontaan idee van zanger en gitarist Gerton Leijdekker, dat eigenlijk al ontstond enkele maanden na het verschijnen van “Reasons”. En die periode van bijna zeven jaar heeft de band ook daadwerkelijk gebruikt om “Chosen” te creëren, uit te werken en te perfectioneren. Was de band in 2008 al uit de kinderschoenen, anno 2015 maakt men de ultieme stap naar volwassenheid.

Het concept van “Chosen” is boeiend en steekt goed in elkaar: wat tussen drie vrienden ‘Prophet’ (Gerton Leijdekker), ‘Tech’ (Peter H. Boer) en ‘Manipulator’ (Bas IJff) begint als oprechte zorg voor vervuiling en overbevolking van de aarde, ontwikkelt zich al snel tot perverse oplossingen, corruptie en individuele honger naar macht. Uiteraard gaat dit gepaard met slachtoffers, waarbij Mark Smit (Knight Area) in zijn rol als ‘Hand Of God’ het meest gevoelig en kwetsbaar blijkt voor de giftige woorden van ‘Manipulator’. ‘Hand Of God’s partner’, vertolkt door Sabine van der Loos (Ledz Go Purple) probeert haar partner op zeer overtuigende wijze (wat een heerlijke stem!) op andere gedachten te brengen en zijn wanhoopsdaad te verijdelen. Van meet af aan ontstaat hierdoor een huiveringwekkend hoorspel met fatale afloop…

Als je een rockopera brengt en je indrukwekkende voorgangers als Ayreon en Xystus kent, dan wil je natuurlijk niet in je hemd staan. En dus heeft men voor “Chosen” gebruik gemaakt van een orkest en koor van vlees en bloed. En dat hoor je, want de productie van “Chosen” (in handen van Peter H. Boer) is werkelijk oorstrelend. Waar de drums op “Reasons” wat ver achterin de mix stonden, heeft Menno de Vries een behoorlijk centrale en dominante plek gekregen. Sowieso klinkt “Chosen” prettig ‘zwaar’ (dat krijg je als je een bassist in hart en nieren achter de knoppen zet) en dat komt de uitvoering zeer ten goede.

De luisteraar wordt overigens niet direct hard in het gezicht geslagen met overdreven bombast. Openers Lucid Dreams en Heed The Call (luister naar die heerlijke toetsen!) zijn lekker pakkende progrock songs die aardig in het verlengde liggen van het album “Reasons”. De kracht van het koor en orkest worden pas optimaal benut vanaf The One. Dan krijgt het concept meer vorm en weet men een ongelooflijk sterke spanningsboog te creëren. Strijkers en blazers bezorgen je echt kippenvel en als dan halverwege de orkaan uitbarst, krachtig ondersteund door de grunts van ‘Tech’ (Peter H. Boer) val je als rechtgeaarde liefhebber van progrock onvermijdelijk in katzwijm.

De dynamische opbouw is trouwens ook een groot compliment waard, want met songs als Sacrificial Lamb bouwt men wat lucht en ruimte in, waardoor je als luisteraar geen moment vermoeid raakt. Zodoende schuif je weer naar de punt van je stoel voor Lament – Double Standards. Wat je hier hoort is eigenlijk met geen toets te beschrijven; passie, drama, agressie, wanhoop, het blaast je echt van de sokken. Alle karakters beleven hier een vocaal hoogtepunt en dit is hoorbaar het omslagpunt in dit boeiende verhaal. Orkest en koor excelleren hier, dit moet je echt horen, magistraal…

We hebben zo door de maanden/jaren heen al aardig wat toppers van eigen bodem mogen beluisteren. Denk daarbij uiteraard aan de mooie laatste Ulysses en iets verder terug Knight Area. Wat mij betreft gaat Songs Of The Exile er zo aan het eind van 2015 nog even dunnetjes overheen. Nederland draait zo hoog mee in de eredivisie van ons genre en dat vervult met oprechte trots. Met heel veel energie en middelen worden de juweeltjes hier aaneen geregen en dat mag best nog eens onderstreept worden. En ja, dat S.O.T.E. bij mij met “Chosen” definitief een bijzonder plekje heeft afgedwongen, mag duidelijk zijn.

Govert Krul