SagaAlbum

Als er één cursus is die Saga in 1989 goed had moeten volgen, dan was het wel de cursus: ‘Promotie voor Beginners’. “The Beginner’s Guide To Throwing Shapes” (in de Saga-volksmond “Throwing Shapes” geheten) is zo’n beetje de meest genegeerde Saga-plaat uit de geschiedenis. Vele Saga-fans weten serieus niet eens van het bestaan van deze plaat! Hoe komt dat?

Het kan liggen aan het saaie hoesje, waaruit niet duidelijk blijkt dat het Saga betreft. Er moest zelfs een sticker aan te pas komen om het product aan te prijzen. Het kan ook liggen aan de lange vreemde titel of wellicht tenslotte aan dat Saga’s publiek druk bezig was de oude platen om te ruilen voor cd’s (rond 1989 was een groot deel van de markt daarmee bezig), waardoor deze nieuwe cd ondergesneeuwd raakte.

Eén ding is in elk geval duidelijk: het ligt niet aan de muziek! Mocht je deze plaat juist nog niet op waarde hebben geschat, dan is nu de tijd. Want, van de platen die volgens zeggen buiten de twee ‘klassieke’ Saga-periodes vallen, is dit de beste.

Even resumerend. Doe maar net alsof dit een beginnerscursus is. Na de voortreffelijke eerste vijf platen (waarin de Saga-sound uitentreuren werd herhaald) vonden de heren op “Behaviour” (1985) het nodig om een wat meer Amerikaans AOR-achtige sound te zoeken, hetgeen wellicht de reden was dat toetsenist Jim Gilmour en drummer Steve Negus opstapten en hiermede de broertjes Crichton (respectievelijk bas en gitaar) en zanger Michael Sadler als trio achterlatend. Met hulp van tal van studiomuzikanten en een supermoderne producer (Keith Olsen) werd het aalgladde “Wildest Dreams” (1987) afgeleverd. De typische Californische sound van deze plaat strijkt voor deel neer op deze “Throwing Shapes”, vandaar dat de plaat niet wordt gezien als een klassieke cd. Toch vertoont juist deze plaat een aangename mix tussen deze stijl muziek en de oude vertrouwde progrock waarmee Saga de symfonische rockwereld wakker schudde aan het eind van de jaren zeventig. Jammer dat de tijd niet rijp was toen.

Terug naar de plaat zelf. De negen composities variëren van goed tot ronduit briljant. Luister alleen maar naar een nummer als Scarecrow en kijk me strak aan terwijl je beweert dat dit niet typisch Saga is. Och, het lijkt wel direct van “Heads Or Tales” af te komen!

Ook nummers als opener How Do I Look? en Shape vertonen duidelijk de Saga-ingrediënten in een ‘nieuw’ jasje. Een speciale vermelding verdient ook Waiting In The Wings, dat een AOR-achtig refrein heeft, vermengd met muzikale ontsnappingen en heerlijke solo’s. Zeker aan het einde ontspoort het nummer behoorlijk en geeft Ian nog eens een solo weg zoals alleen hij kan.

Aan de andere kant zijn daar de nummers die duidelijk de invloed verraden van de Saga zoals we die sinds “Behaviour” kennen. Toch zijn het geen slechte nummers. Starting All Over Again is een vlot niemendalletje, maar As I Am is een volwassen en uitstekende popsong. De ballad Odd Man Out is op zich niet zo bijzonder, maar kenmerkt zich wel door een fabelachtige Banjo-solo van Ian Crichton. Genoeg te genieten dus en de nummers hebben alle drie veel meer diepgang dan de nummers van “Wildest Dreams”. Goed, je kan niet alles hebben. Het met een kinderkoor doorspekte The Nineties is een tijdsgebonden, maar ook erg matig nummer.

Prijsnummer is uiteindelijk het debiele en onovertroffen Giant, dat zich als een soort hoorspel over ons uitstort. Mysterieus vertelt een oude man (Ian McCorkle, een oud-medebandlid van Jim Gilmour van voor zijn toetreding tot Saga) ons over een legende waarin een vreemdeling in een stad aankwam. Maar mensen houden niet zo van vreemdelingen. Deze vreemdeling bezat ook nog een bepaalde eigenschap die problemen kan veroorzaken. Giant blijkt, ook het nummer zelf, een attitude-problem te kennen. Leuk, dit soort verhaaltjes en een perfecte analogie voor de muziek van Saga. Wat volgt, is een volmaakte basismelodie, een zalig refrein, een prachtige uitwerking van het thema, uitstekend banjospel en een smetteloze productie. Zeker de versnelling, na de gitaarsolo halverwege het nummer, doet je Saga-hartje sneller kloppen. Is het “all change!” een referentie aan…?

Een beginnerscursus Saga zou zonder deze plaat geen goeie cursus zijn. Essentieel? Nee. Goed? Ja!

Markwin Meeuws