SagaAlbum

Gelukkig, een nieuwe live-plaat van Saga. De vorige is immers al weer twee jaar oud en zo lang kan je als fan gewoon niet wachten op de zoveelste uitvoering van No Regrets of Humble Stance. Zeker nu de band de 26^ste verjaardag van één van hun mindere platen als thema heeft aangegrepen, is het uitbrengen van “Worlds Apart Revisited” het beste idee sinds gesneden brood.

Just kidding. Natuurlijk geeft het aangekondigde vertrek van Sadler deze live-dubbelaar een extra lading en uiteraard heeft de ware Saganees nooit genoeg materiaal van zijn helden, maar toch heb ik zo mijn vraagtekens bij deze plaat.

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik “Worlds Apart” uit 1981 een bijzonder zwakke plaat vind. Meer dan twee of drie sterke nummers bevat de plaat niet, de rest is bij vlagen zelfs heel erg. Om daar een twee cd’s en – uiteraard, dit is wel InsideOut – twee dvd’s aan op te hangen vind ik belachelijk. Daar komt nog bij: dit zijn opnamen van de tournee rond “Network” uit 2004. “Network” werd door collega Meeuws terecht vergeleken met “Worlds Apart”, een tegenvallende overgangsplaat.

Verder is het vorige live-dubbelalbum, “The Chapters Life”, nog maar net uit. Dat vond ik wel een zinnige uitgave, al was de band tijdens dat concert nogal rommelig en niet strak. Ik heb er begrip voor als een band niet elk jaar een studioalbum weet te componeren, maar moeten er dan maar live-platen verkocht worden?

Ik heb de dvd van dit concert niet gezien, ik hoop maar dat de muziek daar beter klinkt en onderhoudender is. “Worlds Apart Revisited” klinkt op audio-cd niet heel fris, zelfs een beetje muf en zeker bij de zang hier en daar zelfs overstuurd en vervormd. De schelle jaren ’80 synthesizerklanken helpen daarbij ook niet. Erger is: Saga is niet zo’n goed bandje meer. Dat Sadler zijn hoge toontjes niet meer allemaal haalt valt natuurlijk gemakkelijk te vergeven; stembanden slijten immers. Dat Gilmour met zijn legendarisch ingewikkelde toetsenpartijen het tempo niet meer helemaal bijhoudt is logisch, het is al een wonder dat hij ze uberhaupt kan spelen. Allemaal heel begrijpelijk, maar waarom moeten we daar dan nog naar luisteren? Er zit geen sticker op het doosje: Pas op, de toetsenman zit er vaak naast. Er staat bij de credits niet: Het Zwitserse publiek zingt bijna net zoveel als de bandleden. De website waarschuwt niet: Voor deze plaat hebben we het begrip “hi-fi” even overboord gegooid. En toch zou dat eigenlijk moeten.

Nou ja, niet overdrijven. Dit is Saga, helemaal beroerd is het nooit, natuurlijk. Gitaar-kobolt Ian Crichton laat nog weer eens horen dat hij één van de allerbeste en strakste prog-gitaristen is. De plaat bevat – naast die vreselijke nummers als Amnesia, Time’s Up en Framed zo’n beetje alle hoogtepunten uit het repertoire en op de dvd zie je vast een oud maar bevlogen bandje veel lol maken. Laten we die dan maar kopen en deze cd’s vergeten. Dat voorkomt teleurstellingen.

Erik Groeneweg