Salem HillAlbum

Het is laat in de avond, het onweert en de regen valt met bakken uit de hemel. Een auto met een man achter het stuur rijdt met gepaste snelheid over de weg, naast hem zit zijn zoontje, de ruitenwissers in de snelste stand, het zicht is slecht. Dan opeens midden in een flauwe bocht, een knal. De auto wordt met grote snelheid aangereden. De bestuurder van de andere auto is stomdronken en rijd na de aanrijding door, de man in de aangereden auto dood achterlatend…

Het bovenstaande verhaal is niet afkomstig uit een plaatselijke krant en het is ook niet de inhoud van een dramatische speelfilm, het is het onderwerp van het conceptalbum van Salem Hill. Het verhaal wordt gebracht vanuit de ogen van de zoon van de verongelukte automobilist. Deze zoon wil wraak nemen op de veroorzaker van het ongeluk en besluit zijn leven te wijden aan het vinden van deze persoon. Uiteindelijk vinden ze elkaar, maar loopt het anders af dan verwacht.

In When zien we de zoon, avond aan avond staat hij voor het raam te kijken, hopend dat zijn vader ooit nog thuis zal komen. Carl Groves weet het nummer met veel emotie te brengen, waardoor het verhaal gaat leven. De melodie is eenvoudig maar erg sterk en wordt gedomineerd door gevoelig toetsenspel en Steve Hackett achtig gitaarwerk. Aan het einde van de song hoor je een kinderstem “Daddy” vragen en dan opeens hoor je dit nog een keer, maar dan wordt het uitgeschreeuwd door een volwassen stem. Een eenvoudige maar briljante manier om uit te drukken dat de persoon in het verhaal nu volwassen is. We zijn dan aanbeland in Someday, een uiting van woede en wraakgevoelens van de hoofdpersoon aan het adres van de veroorzaker van de dood van zijn vader. In dit nummer zit een langgerekt en goed gestructureerd instrumentaal gedeelte wat doorspekt is met het vioolspel van David Ragsdale. Ook in dit nummer is weer een prominente rol weggelegd voor de toetsen van Groves. Met zijn gevoelige pianospel, onopvallende orkestraties en zware passages, vormt hij de fundering van het album. De razernij van de hoofdpersoon wordt door het rauwe stemgeluid van tweede zanger Micheal Dearing nog eens extra kracht bijgezet.

De dronken bestuurder ontmoeten we in Blame. Een song waarin veel gebruik wordt gemaakt van zowel de elektrische als de akoestische gitaar. Het gebruik van de viool geeft dit nummer een extra tintje. In het nummer ontdekken we dat de bestuurder een zwaar verleden met zich meedraagt.

Dream is meer up-tempo en leunt sterk op de viool van gastmuzikant David Ragsdale. De muziek op dit album neigt regelmatig naar de muziek van Kansas, dit is ook niet zo vreemd als je bedenkt dat David Ragsdale met zijn viool een tijd deel uitmaakte van deze legendarische Amerikaanse band. In het laatste nummer Epilogue hoor je de viool het duel aangaan met de gitaar, wat een muzikaal spectaculair schouwspel oplevert.

The Robbery of Murder is een goed uitgewerkt verhaal, daarbij is het ook makkelijk te volgen en dat is iets wat aan andere conceptalbums nog wel eens wil ontbreken. Doordat bepaalde meer agressievere passages gezongen worden door Michael Dearing, met zijn rauwe stem, worden de accenten op de juiste plaatsen neergelegd. De productie, verzorgt door Carl Groves welke ook de muziek en de teksten voor zijn rekening nam, is een feest voor het oor en de verschillende solo’s zijn adembenemend. Al met al een schitterend album.

Maarten Goossensen