SalmonAlbum

In 2001 was ik zeer verrast door het debuutalbum van het Alkmaarse Salmon. Hun prachtige composities vol afwisseling en voorzien van een sfeer die teruggrijpt naar de symfo van de zeventiger jaren, zorgden ervoor dat het album een lovende recensie kreeg en dat ik het album, nu drie jaar later, nog steeds met plezier beluister.

Na een sterk debuutalbum hou ik altijd mijn hart vast bij een nieuw album. Het is altijd maar afwachten of een band gegroeid is in de jaren na de eerste release en de angst dat de band met een imitatie van de eerste schijf op de proppen komt, is vaak best groot. Gelukkig is daar bij “When The Dust Settles” geen sprake van. Salmon is van een klein visje, dat zich in het grote symfo-aquarium vol grote vissen een plek moest verwerven, uitgegroeid tot een volwassen vis die een voorbeeld is geworden voor de nieuwe lichting kleine vissen.

De nieuwe drummer Michel Nieuwenhuis legt samen met bassist Sven de Haan de uitstekende fundering voor de muziek. Met name De Haan valt op. Zijn basspel is subtiel, maar toch dominant en is een genot om naar te luisteren. De band loodst de luisteraar soepel van mooie up-tempo passages met een stuwend bas- en heerlijk toetsenspel (King For a Day) naar mooie breekbare en rustige stukken met zacht toetsenspel en percussie zoals in Grey Velvet. De zang van Jan Jaap Lagereis is sterk. Geen vocale krachtpatser, maar rustig en soms breekbaar zingt hij zijn partijen. Meerstemmig klinkt de band ook sterk, zoals bijvoorbeeld in King For A Day waarin het geheel aan Bohemian Rhapsody van Queen doet denken.

De epic van de cd is Time To Fantasize met zijn ruim negentien minuten. Het opent met klavecimbel en direct waan je je in de middeleeuwen. Het eerste deel is instrumentaal. De toetsen van Jan Jaap Langereis domineren met heerlijk afwisselend spel dat me regelmatig aan Kayak doet denken. Twintig minuten gaan heel snel voorbij wanneer je naar dit nummer luistert. Heerlijke toetsensolo´s trekken aan je voorbij en het ene thema is nog mooier dan het ander. Ook gitarist Gerrit Hoogebeen laat goed van zich horen. Echt opvallen doet hij niet, maar als hij niet zou spelen, zou je hem al snel missen. Af en toe treedt hij naar de voorgrond met een prachtige solo om vervolgens subtiel weer naar de achtergrond te treden. Erg knap. De muziek is duidelijk beïnvloed door de bands uit de zeventiger jaren zoals Genesis en Kayak en toch drukt Salmon zijn eigen stempel op de muziek en hoor je ook duidelijk dat de lijnen, zoals deze op “Decade Reference” zijn uitgezet, doorgezet worden.

Een briljante opening heeft het instrumentale Three. Prachtig snel toetsenspel en een snorrende basgitaar zijn hier verantwoordelijk voor, net als het sterke drumspel van Nieuwenhuis welke erg aan Phil Collins doet denken ten tijde van het oude Genesis. Wanneer Langereis dan ook nog met heerlijke mellotron-samples komt aanzetten, is het genieten compleet.

Er gebeurt zo veel in de muziek van Salmon dat het bijna onmogelijk wordt om het album goed te omschrijven. Duidelijk is dat je dit album zelf moet beluisteren. Hou je van de grote namen uit de jaren zeventig, dan zal je jezelf met deze schijf een plezier doen. Ook neo-proggers zouden dit eens moeten proeven.

Het album wordt beter na elke luisterbeurt en steeds weer ontdek je ook nieuwe dingen. Ga er eens goed voor zitten en laat de muziek je meevoeren. Succes gegarandeerd, daar kan zelfs de foeilelijke hoes niets aan veranderen.

Maarten Goossensen