SandAlbum

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Sand is het soloproject van North Atlantic Oscillation frontman Sam Healy. NAO heeft twee prima platen afgeleverd, die je het best kan omschrijven als alt-prog. De popachtige, elektronisch gedreven muziek doet af en toe denken aan The Pineapple Thief, Porcupine Tree en zelfs aan Radiohead. Na het tweede album had Healy behoefte om even iets anders te doen, alvoor hij met NAO verder ging. Daarom komt hij nu met Sand.

Als we heel eerlijk zijn is dat ‘iets anders’ is niet bijzonder anders dan wat we gewend zijn. Laat iemand geblinddoekt naar Sand luisteren zonder erbij te vermelden wat het is, en deze persoon zal je vermoedelijk vertellen dat het de nieuwe NAO is. Is dat erg? Nee. Sand brengt ons dezelfde kwaliteit, in vrij korte, makkelijk te verteren nummers. Het is heerlijke muziek die zowel ontspannen als energiek klinkt. De melodieën zijn sterk, en het melancholische randje zorgt voor de nodige diepgang. De nummers zijn erg gelaagd. Liefhebbers van goed gearrangeerde muziek, retro toetsenwerk en leuke bliep bliep geluidjes kunnen dan ook hun hart ophalen. Tijdens de wat opzwependere momenten liggen de vergelijkingen met the usual suspects uit de Britse prog-scene wel erg makkelijk voor het oprapen, maar dat is niet heel erg, omdat het stiekem toch erg lekker klinkt.

Het mag duidelijk zijn: NAO fans zullen zich geen buil vallen aan Sand. Na enkele luisterbeurten wordt echter wel iets duidelijk. Sand is een stuk minder vervreemdend en steriel. Waar je bij NAO nog wel eens het gevoel hebt dat de muziek tot je komt door een rij van apparaten, voelt Sand meer als een organisch geheel, waarin je langzaam weg kan zakken.

David Nummerdor