De in Londen woonachtige Ierse muzikant en componist Sand Snowman debuteert in 2006 met het album “Moth Dream”, dat aanvankelijk enkel als mp3 verkrijgbaar is. Na in eigen beheer enkele albums op mp3 en cd-r te hebben uitgebracht, komt Snowman niet veel later in aanraking met het Nederlandse Tonefloat, dat “I’m Not Here” en “The Twilight Game” opnieuw (op vinyl) uitbrengt. Dit vormt het begin van een succesvolle samenwerking, want het nieuwe album verschijnt in februari 2009 ook op dit label.
Ofschoon dit Rotterdamse label door zijn vaak schitterend vormgegeven vinyluitgaven een meer dan gedegen reputatie heeft opgebouwd, verschijnt “Two Way Mirror” nu ook op compact disc. Sterker nog… de eerste vijfhonderd exemplaren van het album hebben een extra disc, “The Magpie House”, met maar liefst acht nieuwe tracks. Omdat mijn recensie-exemplaar echter uitsluitend de reguliere cd bevat, kan ik hier alleen iets over de eerste schijf kwijt.
Het nieuwe album telt negen nummers, variërend in lengte van bijna twee tot ruim acht minuten, die samen nog geen veertig minuten duren. Ondanks dat Sand Snowman niet of nauwelijks van zijn inmiddels beproefde benadering afwijkt, laat “Two Way Mirror” in vergelijking met zijn voorgangers een wat meer volwassen geluid horen. Na enkele draaibeurten krijg ik immers het idee dat Snowman hier wat minder naar een eigen geluid of identiteit zoekende is en dat hij zijn aandacht wat meer op het verder verfijnen en vervolmaken van zijn stijl kan richten.
Op “Two Way Mirror” borduurt Sand Snowman derhalve min of meer voort op zijn karakteristieke mengeling van ambient, folk, progressieve en psychedelische rock, die ook op eerdere platen al te horen is. Het fundament van dit mengsel wordt gevormd door Snowmans modern klassieke, meestal akoestische gitaarspel, waarbij vaak door toedoen van indringende elektronische ambientklanken geluidslaag op geluidslaag wordt gestapeld. Met een even gevarieerd als omvangrijk arsenaal aan akoestische en elektrische instrumenten tot zijn beschikking en af en toe vocaal terzijde gestaan door zangeres Moonswift, singer-songwriter Jason Ninnis en Porcupine Tree-voorman Steven Wilson, resulteert dit in rustige electro-akoestische, meerlaagse luistermuziek die mij bij elke beluistering meer en meer bij de kladden grijpt. Dit is dan ook werkelijk van een indrukwekkende schoonheid!
Verpakt in een prachtige, door Carl Glover vormgegeven mini-gatefold van karton laten de negen muziekstukken zich bijzonder moeilijk in één hokje stoppen. Tijdens beluisteringen doolt dan ook een klein leger van bands en artiesten door mijn hoofd. Daarbij denk ik vooral aan Syd Barrett, John Cage, Can, Nick Drake, Faust, Mark Hollis, Neu!, Nico, Pink Floyd, Porcupine Tree, Roxy Music, Silver Apples en Scott Walker en wat mij betreft kunnen deze namen zonder enig aarzelen als mogelijke referenties dienen.
Ofschoon de plaat nog moet rijpen, kan ik nu al tot de conclusie komen dat “Two Way Mirror” mijn favoriete album van Sand Snowman tot op heden is. De unieke, meerlaagse mengeling van ambient, folk, progressieve en psychedelische rock kan ik dan ook van harte aanbevelen bij liefhebbers van moderne, elektro-akoestische muziek. Tonefloat heeft, zoals gezegd, een naam hoog te houden op het gebied van schitterend uitgevoerde vinyluitgaven, maar laten we hopen dat dit album het startpunt is van nog meer fraaie muziek op compact disc van dit avontuurlijke Nederlandse label!
Frans Schmidt