Om een of andere reden mag ik vaak promo’s uit relatief obscure landen bespreken. Een voordeel daarvan is dat dat altijd iets moois is om in een openingsalinea aan te halen.
Nou is Polen in de jaren ’90 ook enigszins op de symfokaart gezet door de neoproggers van Collage (en opvolgers Satellite), maar dé progressieve undergroundsensatie van deze iets verdere oosterburen is toch wel sinds jaar en dag SBB. De band, waarvan de naam al naar gelang de voorkeur staat voor Silesian Blues Band, danwel Szukaj – Burz – Buduj oftewel Search – Break – Build Up, bracht in de jaren ’70 een flink aantal albums uit met een kenmerkende mix van vooral symfonische rock, blues, maar ook psychedelica, space rock en een vleugje kraut, meer dan eens in de vorm van elpeekant vullende nummers. Aan het begin van de jaren ’80 stopten ze na “Memento Z Banalnym Tryptykiem” letterlijk op hun hoogtepunt.
Na die tijd werd er nog wel af en toe wat getourd, maar het eerste echte comebackalbum dateerde van héél veel later, namelijk uit 2002. “Nastroje” was de typische mixed bag die een comeback album mag zijn: in goede SBB-traditie stonden liedjes in de Engelse en de Poolse taal kriskras door elkaar en ook qua stijlen was het een caleidoscopisch gebeuren. De oude harde kern van zanger Jozef Skrzek en gitarist Apostolis Anthimos was nog in stand, terwijl de positie achter de drums, die in de jaren ’70 ook al geen voortdurend vaste bezetting kende, waargenomen werd door Paul Wertico (ex-Pat Metheny Group).
Wat brengt nu “New Century”, het tweede album na de comeback ons? Tja… eerlijk gezegd vooral meer van hetzelfde. Niet dat dat een bezwaar is – SBB is in de 21 e eeuw hoe dan ook meer een legende dan een band waarvan we nog veel vernieuwing verwachten – maar we kunnen er niet omheen dat de rangschikking der hoogtepunten in het SBB-repertoire door deze plaat nou niet direct grondig opgeschud wordt. Of… nou vooruit… dit album is iets uniformer van richting: de hoofdmoot wordt gevormd door redelijk tijdloze pop-rockliedjes met een licht bluesy inslag.
Zo begint de plaat sterk met het atmosferische Golden Harp. Aan de andere kant is het titelnummer een voortdurende repetitie van de… titel. Dit gebeurt op een nogal zeurderige toon en wordt omringd door weinigzeggende muziek. Sferisch? Avant-gardistisch? Het kan mij niet erg bekoren in elk geval. Dat kan de bluesy pop-rock van Stary Czlowiek W Milczacym Ogrodzie dan weer wel. Duch Pokolen is een schitterend instrumentaaltje, gedragen door de onvolprezen Minimoog, opgedragen aan de onlangs overleden uitvinder, Robert Moog. Carry Me Away is het epic van de plaat en daarmee ook het nummer dat het sterkst de sfeer van de klassieke SBB-albums oproept. Het nummer is niet spectaculair, maar wel gewoon goed. De twee laatste nummers zijn stevige instrumentale blues curiositeiten.
Helaas kan ik niet om een technische onvolkomenheid heen: de trackvolgorde van de nummers Wojownicy Itaki, When Was The Last Time? en Duch Pokolen komt niet overeen met de vermelding op de cd. Met de teksten en de notie van Duch Pokolen als Minimoog-instrumentaaltje komen we er echter wel uit. Wat ik echter ook met enige spijt moet constateren, is dat de stem van Jozef Skrzek er met het klimmen der jaren niet echt fraaier op geworden is. Ja, oke, doorleefd, dat wel. En dat past natuurlijk wel goed bij zo’n meer blues-georiënteerde plaat.
Niettemin is “New Century” al met al een goed album van een oude legende, dat – eerlijk is eerlijk – enigszins leunt op de credits van het legende-zijn.
Casper Middelkamp