ScarlessAlbum

Polen en neo-prog, het lijkt wel een gouden combinatie. Denk bijvoorbeeld aan bands als Quidam, Collage en Albion. Scarless is een nieuwe loot aan deze boom. Bij het luisteren naar hun plaat “Czekając…”, dat wachten betekent, kwam bij mij vaak het woord ‘schaamteloos’ op. En ik bedoel dat positief. Laat mij dat uitleggen: Scarless brengt schaamteloos een ode aan ‘het oude’ Marillion, zoals bijvoorbeeld een band als La Tulipe Noire dat ook deed. Voeg daar ‘het oude’ Quidam en Albion aan toe… Met name met Albion is Scarless goed te vergelijken, niet in de laatste plaats door de combinatie van neo-prog met vrouwelijke zang en de slepende opbouw van de nummers. Een dekentje van melancholie en spijt bedekt de muziek. De invloeden van Marillion’s “Script for a Jester’s Tear” en “Misplaced Childhood” zijn continu aanwezig. De hele traditie van neo-prog uit de jaren 80 en 90 komt terug in de muziek van Scarless. De productie had transparanter gekund. En toch, en toch… luister ik graag naar deze plaat. En als ik eerlijk ben, juist daarom, luister ik graag naar deze muziek. Waarom? Omdat het gewoon goede muziek is. Ik versta geen woord van wat Guba Latak zingt. Ik ben immers het Pools niet machtig. Maar dat maakt mij niet uit. Ik prefereer ook de Poolstalige platen van Quidam en Albion.

Met het openingsnummer Niespełnione Sny geeft Scarless direct een blauwdruk voor wat je kunt verwachten. Fijne melodieën, wat melancholie, warme vrouwelijke zang en de muziek krijgt de ruimte om te ademen en uit te waaieren. De muziek doet erg denken aan Albion tijdens “Wabiąc Cienie”. Scarless bouwt het nummer mooi op en trakteert de luisteraar bovendien op mooie gitaarsolo’s en de welbekende zwevende toetsensolo’s, al dan niet in duel met elkaar. Het tweede nummer Do Ciebie is lekker gitaar-georiënteerd. En op de een of andere manier komt het je bekend voor, maar je weet niet precies hoe of wat.

Het derde nummer Czarna Góra is wellicht de beste song van deze plaat: ruim negen minuten prima neo-prog. Latak moet hier een hele lap tekst zingen, als waren de tijden van “Script…” weer helemaal terug. Zij doet dat met verve. De luisteraar wordt getrakteerd op slepende symfo, inclusief stapelende gitaarsolo’s en puik toetsenwerk.

Het volgende nummer is Maskarada. Lekker springerige, urgente en drijvende neo-prog met een fijn refrein. Het is super toegankelijk. En ondergetekende weet de repeatknop steeds weer te vinden. Het slotnummer Słońce Znów Wschodzi doet de herinnering aan het oude Quidam herleven. Wederom mooie melodische neo-prog.

De band geeft aan dat je lekker naar deze muziek moet luisteren met een goede ‘drink’. In mijn geval zal dat speciaal bier zijn. Kortom, het is symfo om met veel plezier naar te luisteren, zonder de pretentie dat het meer is dan goede muziek. Ik ben blij dat ik deze cd in mijn collectie heb. Aardig wat cd’s raken in de vergetelheid nadat je ze hebt gerecenseerd. Zoniet deze plaat, daar klinkt de muziek simpelweg schaamteloos te lekker voor.