SFFAlbum

Schicke, Fuhrs & Fröhling is een jaren zeventig progtrio uit Duitsland. De formatie produceert een album of vijf met vooruitstrevende, veelal symfonische rock. Het veelvuldig gebruik van de Mellotron is een van de kenmerken van hun composities. Latere bands als Happy The Man en Anglagard hebben zonder twijfel bijzonder goed geluisterd naar SFF.

Een korte biografie

De jeugdvrienden Eduard Schicke (drums) en Heinz Fröhling (gitaar, basgitaar, synthesizer, Mellotron) ontmoeten in 1975 toetsenist Gerard Fuhrs (elektrische piano en andere toetsen) in een muziekwinkel. De kameraden schrijven hun eerste album “Symphonic Pictures” in 1976 en een platendeal met het Metronome label is snel geregeld. Er volgen meer albums, maar drummer Eduard Schicke doet niet altijd mee. in 1981 blaast SFF zijn laatste adem uit. In de beginjaren negentig verschijnt een verzamelalbum van Schicke, Fuhrs & Fröhling ter nagedachtenis van Gerard Fuhrs, die in 1992 omkomt bij een verkeersongeluk.

Erfgoed

In 2010 pakt het Britse Esoteric Recordings het erfgoed van Schicke, Fuhrs & Fröhling op middels het remasteren van drie albums: “Symphonic Pictures” uit 1976, “Sunburst” uit 1977 en “Ammerland” uit 1978 (zonder drummer Schicke).

Symphonic Pictures

Dit album zou eigenlijk geproduceerd worden door Frank Zappa, die een groot liefhebber was van SFF, maar dat ging door overmacht niet door. Eerlijk gezegd ervaar ik dit album als het sterkste en meest originele van het drietal. Veel Mellotronwerk, vreemde overgangen, ambientmomenten en ongebruikelijke akkoordenschema’s. Luister maar eens naar het nummer Pictures en vergelijk het met Jordrok van de Zweedse jaren negentig band Änglagard. Je weet nu waar de Zweden de progmosterd vandaan hebben…

O ja, naast dit studioalbum vind je ook nog eens een live cd van “Symphonic Pictures” in je setje terug. Leuk, maar meer ook niet, omdat de geluidskwaliteit van dit concert niet best is en zo te horen een basgitarist ontbreekt.

Sunburst

Het tweede album van Schicke, Fuhrs & Fröhling kent een lichtere, meer fusionachtige muziekstijl. Bij beluistering van de diverse songs – overigens alle instrumentaal – moet ik sterk denken aan de muziek die de Amerikaanse band Happy The Man in een iets later stadium maakte. Ik vind dit album de minste van de drie, wellicht ook wel omdat de Mellotron vrijwel geheel uit het geluidsbeeld is verdwenen.

Ammerland

Op dit album uit 1978 ontbreekt drummer Eduard Schicke. De muziek is weer een stuk symfonischer (lees: melodieus) en de Tron is ook weer in zijn volle glorie teruggekeerd.

Eindjaren zeventig en beginjaren tachtig had je de LP-show van Wim van Putten op Hilversum 3, (later Radio 3). Dit programma stond bol van de prog. Zo draaide hij dus ook “Ammerland” van Fuhrs & Fröhling. Ik nam de muziek op met mijn cassetterecorder en heb jarenlang nog mogen genieten van de nummers Ammerland en Ammernoon, de twee hoogtepunten van dit album.

We mogen wel heel blij zijn met een platenlabel als Esoteric Recordings; veel juweeltjes uit het verleden komen nu in een prachtige opgepoetste versie op de markt. De geluidskwaliteit van deze geremasterde studioalbums is perfect. Wil je kennismaken met Schicke, Fuhrs & Fröhling en ben je niet vies van een vette portie Mellotron, ga dan voor het debuutalbum “Symphonic Pictures” uit 1976.

Joop Klazinga

Symphonic Pictures:

Sunburst:

Ammerland: