SchizofrantikAlbum

Op het moment dat de promo van het Duitse trio Schizofrantik in de bus valt, slaat de schrik me even om het hart. De bandnaam, albumtitel en het overeenkomstig wereldvreemde artwork doen het ergste vermoeden. Nooit een boek beoordelen op de cover weet men echter en deze tegelwijsheid doet ook hier weer opgeld. Op basis van de eerste oppervlakkige indruk leg je deze schijf snel terzijde, maar de muziek die men erop gezet heeft, is voor de liefhebber van avant-garde prog best de moeite van het beluisteren waard.

Collega Mario van Os heeft op voorganger “Oddities” reeds een treffende beschrijving gegeven van het muzikale kunnen van Schizofrantik en deze nieuweling geeft weinig aanleiding hier veel aan toe te voegen. Ook nu vliegen uiteenlopende thema’s je om de oren en doen de zeer enthousiaste geestelijk vaders hun stinkende best alle ideeën en energie op een zo gestructureerd mogelijke wijze op de luisteraar over te brengen. Desalniettemin, op ampel gehoor klinkt het album mogelijk wat onsamenhangend. Je moet dan ook wel ‘iets’ op hebben met Zappa, Primus en/of King Crimson om minimaal initieel enthousiast te zijn en voldoende aanknopingspunten te vinden om “The Knight On The Shark” de welverdiende rondjes te gunnen.

De ruim tien minuten durende opener The Knight On The Shark Beside The Ship Which Is Not Sunken Yet is fraai representatief voor hetgeen je kunt verwachten. Veel dynamiek en tempowisseling, een goed gevoel voor melodie, messcherpe gitaarpartijen met veel toonladderwerk, virtuositeit en, het moet gezegd, in tekstuele zin een klein beetje onderbroekenlol. Wat mij betreft zijn zang en tekst op dit album sowieso min of meer een ‘bonus’, ingegeven door het feit dat men nu eenmaal geen volledig instrumentaal album wilde brengen. Althans, dat denk ik, de band zelf geeft in het boekje ruim uitleg bij elk nummer, dus er zit wel degelijk een idee achter. Dat idee is aan mij blijkbaar niet helemaal besteed.

Dat men het ook zonder tekst en zang heel goed afkan (zelfs beter) bewijst het ijzersterke Nazis On LSD. Ook hier geeft men een wat vergezochte theorie, maar de pret is er op deze complexe en aangenaam technische song niet minder om. De balans is op dit nummer optimaal, er gebeurt erg veel en het is ook nog prima te volgen. Met enig inlevingsvermogen kun je het een metalen tegenhanger van Rush’ YYZ noemen en dat is toch een vergelijking waar je blosjes van krijgt, nietwaar?

Afsluiter Thanx Dog is eveneens een instrumentaaltje, maar dan een waar veel lucht en sfeer inzit. Vergeleken met de rest van het album klinkt de band hier uiterst bescheiden, maar zeker niet minder indrukwekkend. Zwijmelend op een zeer melodieuze gitaarpartij is dit een prachtige afsluiter, waarbij je in gedachten de aftiteling (bij wijze van spreken) over het scherm ziet rollen.

In de bijsluiter wordt erg hoog opgegeven over dit album. Helemaal onterecht is dit niet, hoewel het te ver gaat hier van een ‘meesterwerk’ of ‘klassieker’ te spreken. Dit neemt geenszins weg dat “The Knight On The Shark” een sterk en zeer muzikaal album is waar je lekker voor kan gaan zitten als je zin hebt in een stevige muzikale draai om de oren.

Govert Krul