SchnellertollermeierAlbum

Voor zover het recensentschap bij Progwereld geen roeping is, dan is het toch in elk geval een voorrecht. Het stelt ons in staat om voortdurend nieuwe muziek te ontdekken en – veel interessanter nog – deze vondsten te delen met een groot publiek. “X” van het Zwitserse Schnellertollermeier was twee jaar geleden onderwerp van bespreking en nog steeds beschouw ik het als een van de beste albums van dit decennium. Hopelijk heeft het toch in elk geval enkele lezers ertoe aangezet het album een kans te geven…

Ruim twee jaar later ligt er inmiddels een opvolger, “Rights”. Eveneens uitgebracht op het onvolprezen Cuneiform-label en alleen daarom al een reden er reikhalzend naar uit te kijken. Met vier nummers die gezamenlijk veertig minuten klokken, is het geen heel lang album geworden, maar dat zegt natuurlijk nog niets over de kwaliteit.

En die kwaliteit? Die is gelukkig gewoon goed, of eigenlijk: die is wederom van een erg hoog niveau. Het powertrio Schnellmann (basgitaar), Toller (gitaar) en Meier (drums) speelt een instrumentale mengeling van jazz, math rock en progressieve rock, waarbij het doel lijkt te zijn om de luisteraar zo veel mogelijk uit zijn comfortzone te halen met een voortdurende afwisseling van strakke passages en ontregelende intermezzo’s. Een postrockachtige opbouw naar een climax is ver weg, al speelt de band op afsluiter Round bijvoorbeeld wel met deze conventie. Om daar vervolgens dan toch een eigenzinnige draai aan te geven.
En toch valt het met die eigenzinnigheid wel mee. Of beter: tegen. “X” blonk uit in onconventionele vondsten en in vergelijking daarmee is “Rights” wel wat gewoontjes. Voor zover daarvan gesproken kan worden bij deze band uiteraard, want het blijft allemaal behoorlijk uitdagend wat de luisteraard voorgeschoteld krijgt. Toch is het allemaal dus wat minder extreem dan op de voorganger en dat is jammer, omdat daar naar mijn mening juist dé kracht van de band zat.
Blijft over: vier nummers, waarvan opener Rights en sluiter Round de sterkste zijn. Zeker het nerveuze gitaar- en basspel in het titelnummer is fantastisch! Praise / Eleven kent een sterke twee helft, maar heeft wel wat lang nodig om op gang te komen.

Het torenhoge niveau van “X” wordt op “Rights” helaas dus niet gehaald, maar zoals gezegd is dat dan ook een van de sterkste albums van de afgelopen jaren. Wat overblijft is een album dat staat als een huis en zeker hoog in mijn jaarlijst gaat komen. Bijkomend voordeel: het album zal in mijn omgeving vermoedelijk wat minder van pijn vertrokken gezichten opleveren dan de voorganger.

Cuneiform biedt tegenwoordig de mogelijkheid om albums in zijn geheel te beluisteren via Bandcamp. Maak daar dus vooral gebruik van en maak kennis met Schnellertollermeier. Je leven zal nooit meer hetzelfde zijn!

Wouter Brunner