SchwertmannAlbum

Bart Schwertmann heeft als huidige leadzanger van Kayak inmiddels menig muziekfreak doen overtuigen van zijn vocale talenten en aangename aanwezigheid op het podium.

Voor mensen met een meer respectabele leeftijd dan die van ondergetekende zouden hem daarnaast ook kunnen kennen van zijn kippenvel bezorgende en soundmixshow winnende cover van Ghetsemane. Met een dergelijk curriculum vitae mag ook een soloalbum niet uitblijven en met “Theatre Of Grief” weet Schwertmann ook solo goed te scoren.

Het kost slechts een krappe paar seconden waarin het effect van een paniekerige ademhaling de luisteraar op meedogenloze snelheid katapulteert in de stevige openingstrack Panic Mode. Direct grijpt het album je vast om je een ruime drie kwartier niet meer los te laten. In een achtbaan van emotie en verschillende stijlen word je als luisteraar getrakteerd op een rockend schouwspel in het theater dat Schwertmann zonder twijfel gebouwd heeft met eigen minder fijne ervaringen.

Hoewel het album thematisch best duister is en bij tijd en wijle vrij emotioneel kan zijn, wordt het nergens te ‘emo’ of over de top. Integendeel, het album klinkt juist erg fris en uitnodigend. Voor een groot deel is dit te danken aan Schwertmann’s aangenaam heldere en krachtige zang die door een zeer gelikte (maar niet overgeproduceerde) productie goed tot zijn recht komt. Ook het blik a-merk gastmuzikanten dat Schwertmann open heeft getrokken draagt bij aan het rijke geluid van het album, met onder andere Kayak collega’s Ton Scherpenzeel, Kristoffer Gildenlöw, Marcel Singor en Hans Eijkenaar op diverse nummers.

Dat Schwertmann inmiddels furore maakt als frontman van Kayak en dat zijn Kayak collega’s een prominente rol innemen op het album betekent niet dat je een Kayak-achtig album moet verwachten. “Theater Of Grief” is veel zwaardere kost dan de progressieve pop van Kayak. Schwertmann vaart hier duidelijk zijn eigen koers en lijkt een duidelijke visie te hebben voor zijn solocarrière. Toch zijn er ook voor de Kayak fans momenten van herkenning, want de invloeden van zijn thuisbasis zijn terug te horen op nummers als There’s A Place en Rainbow.

Nu Kayak heeft aangegeven dat het welletjes is geweest, lijkt Schwertmann een stevig fundament te hebben gelegd voor een verdere muziekcarrière met deze eerste soloplaat. “Theatre Of Grief” is verplichte kost voor zowel fans van de sympathieke zanger als liefhebbers van stevige rock en progressieve metal. Oh ja… En voor liefhebbers van theater, want het Theatre Of Grief is nog wel open!