Mosher, ScottAlbum

 Voor zijn laatste schijf besloot de Amerikaan Scott Mosher het personele roer om te gooien. Zowel op zijn vorige cd “Inferno” als op “Virtuality” was het Todd Corsa die de vocalen voor zijn rekening nam. Op het hier besproken meest recente schijfje van Mosher mag Corsa alleen twee gitaarsolo’s spelen. Het vocale werk wordt nu door Scott Oliva verzorgd.

De muziek die Mosher op zijn vorige twee cd’s liet horen, wist te verrassen door de mix van progmetal met zware elektronische drums en veel spacy toetsenwerk. Ook op “Deep Horizon” zijn de galmende elektronische drums weer aanwezig evenals de toetsen, maar die laatste zijn minder dominant en Mosher weet daarmee niet meer te verrassen. Opvallend is dat vrijwel alle nummers op deze schijf in het zelfde tempo worden gespeeld. Allemaal verlopen ze behoorlijk uptempo en allemaal even bombastisch. Hierdoor wordt het al snel één grote brei en weet hij geen specifieke karakters aan zijn nummers mee te geven.

Het gitaarwerk echter is prima in orde en zorgt ervoor dat er toch nog wel wat te genieten valt. De doodsteek voor dit album is zonder enige twijfel zanger Scott Oliva (Inner Strenght). Wat weet deze man mij te irriteren zeg! Het storende is dat hij in het laatste woord van elke zin een bijzonder hinderlijke timbre in zijn stem stopt en dat ook nog eens extra theatraal aanzet. Een paar keer is nog tot daar aan toe, maar hij doet het echt constant. Hij heeft een typische metal stem compleet met heel veel uithalen en het lang vasthouden van tonen. Vreselijk.

Op zijn eerder albums maakte Mosher een goede mix tussen instrumentale- en gezongen nummers, dat gaf altijd een prima balans. Nu is echter alleen Re-engineering The Mind instrumentaal en dat is, met zo’n zanger, veel en veel te weinig.

Met zijn vorige twee albums heeft Mosher behoorlijk wat krediet opgebouwd, maar met deze plaat slaat hij de plank echt finaal mis. Snel vergeten.

Maarten Goossensen