Sea VineAlbum

Het Poolse Sea Vine laat zich voorstaan op het gebruik van louter analoge instrumenten uit de jaren ’70. Een prettige binnenkomer wat mij betreft, maar het is niet meer dan het eerste gewin natuurlijk, want uiteindelijk gaat het om de songs op deze debuut ep. Songs die streven naar een positie verheven boven gangbare classificaties en illustratief hand in hand gaan met de visuele stimulatie die men live gebruikt om al improviserend tot een gedenkwaardige voorstelling te komen.

Nu moet ik het hier doen met de muziek zonder verdere opsmuk, maar gelukkig beschik ik over voldoende inlevingsvermogen. Mits de muziek voldoende uitnodigt uiteraard. En op enkele momenten doet men daartoe een aardige aanzet, met name op de eerste twee songs die overigens qua tijdsduur de halve schijf vullen. Het is voor mij geen toeval dat op deze twee songs de karakteristieke vocalen van Milena Szymanska een flinke duit in het zakje doen, want de symfonische elektronica van Sea Vine wint hierdoor flink aan diepte, karakter en sympathie. De dramatiek van aanzwellende toetsen, hier en daar onderbroken door klassiek aandoend pianospel leent zich uitstekend voor het grote en emotionele gebaar wat Milena Szymanska in vocale zin maakt. Hoewel het niveau lang niet gehaald wordt, Sea Vine veel toegankelijker is en de composities op zich verder weinig gemeen hebben, is het werk van Klaus Schulze in samenwerking met Lisa Gerrard voor mij de meest voor de hand liggende referentie, waarbij ik direct excuses maak aan een ieder die hierop protest aantekent.

Met Raindrop en Going Anywhere zakt de aandacht flink weg, hoewel liefhebbers van bijvoorbeeld Kraftwerk hier mogelijk nog wat meer plezier aan beleven. Voor mij is het nogal mager in elk opzicht en vooral vulling voor een toch al krap bemeten ep. De slotsong met de onuitspreekbare titel Swiatlocienie en mooi donker toetsenwerk, waaronder een immer onweerstaanbare Moog, trekt de plaat uiteindelijk net op tijd vlot. Gelukkig maar, want hoewel deze debuutschijf zeker geen voltreffer is, verdient hij met name door de interessante eerste twintig minuten wel een passend slotakkoord. Live valt alles wat het project Sea Vine doet naar alle waarschijnlijkheid als geheel fraai samen, de cd zo in zijn uppie mist een deel van de tijd toch teveel om zelfs voor een half uur volledig te boeien.

Govert Krul