Seasons Of TimeAlbum

Het Duitse trio Seasons Of Time brengt met “Welcome To The Unknown” haar derde album uit. Je moet erg je best doen om een plaat te vinden met een minder toepasselijke titel dan deze, want ‘unknown’ is er op dit album helemaal niks. In tegendeel: Seasons Of Time put dankbaar uit het arsenaal van de Grote Voorbeelden als Pink Floyd en Marillion. Dat maakt, in combinatie met erg voorspelbare composities, dat een titel als “Welcome To The Obvious” de lading aanzienlijk beter dekt.

Er is veel om van te genieten op dit album. De meeste toetsenpartijen zijn erg fraai en de gitaarpartijen van Wenzel zijn misschien wat voorspelbaar, maar wel virtuoos uitgevoerd. Sommige effecten, zoals de vocoder partijen achter de zang, zijn prachtig. Het is overduidelijk dat Seasons Of Time dit album als een ‘labour of love’ beschouwt, in de vrije tijd langzaam aan bij elkaar gespeeld in de studio op zolder bij Berger. Dat is bijzonder sympathiek. Daarom doet het me een beetje pijn om het volgende te schijven.

Er deugt ook heel veel niet op deze plaat. Zoals gezegd: de composities zijn voorspelbaar, afgezaagd zelfs, en een beetje saai. De zang van Berger is ook niet best. De partijen zijn simpel en toch krijgt hij ze niet zuiver uit zijn strot. Het is misschien flauw om over het ‘Allo ‘Allo Engels van deze Duitser te schrijven, maar het is bij vlagen te erg.

Daar komt bij dat de plaat ook echt klinkt alsof hij op een zolder is opgenomen. De basgitaar is niet geprononceerd, boemt en zoemt een beetje op de voorgrond. Dat is schadelijk, want nu heb ik de indruk dat de band af en toe ook niet strak is. De zang ligt te ver achterin de mix of juist helemaal voorin, de drums klinken minder hi-fi dan nodig en over het geheel ligt een soort grauwsluier die de toch al wat sombere muziek tot een vlakke brei maakt. De heren zijn in hun bijsluiter trots op het feit dat ze alles in eigen beheer hebben gedaan. In dit geval had een extra paar oren van een professionele geluidmixer geen kwaad gekund.

Allemaal hartstikke jammer, want de mannen doen hun stinkende best en hebben heus wel goede ideeën, vooral in de details. Het artwork is zeer verzorgd en als je van Marillion houdt herken je veel moois.

Voor een volwaardig album schiet “Welcome To The Unknown” echter te kort.

Erik Groeneweg