Security ProjectAlbum

Collega Math Lemmen besprak eerder dit jaar het eerste van de twee live-cd’s van Security Project en gaf aan halsreikend uit te kijken naar het vervolg. Welnu, dat tweede deel is er inmiddels, voorzien van de pakkende titel “Live 2”. Voor wie die recensie even niet meer scherp voor de geest heeft: het gaat hier om een vijftal gevestigde namen die gezamenlijk een Peter Gabriel tribute band vormen.

Met tien nieuwe opnamen uit het tweetal tournees dat dit gezelschap gemaakt heeft (één in Europa, één in de Verenigde Staten) zal hiermee vermoedelijk wel zo’n beetje elk nummer dat gespeeld is vertegenwoordigd zijn. Nu prefereer ik zelf altijd een geheel concert boven een uitgave met de beste versies van elk nummer, omdat je dan meer van de sfeer van een optreden meekrijgt, maar er zal vast een goede reden zijn geweest om voor deze aanpak te kiezen.

Het tiental wijkt op details af van de originele, maar nergens wordt echt een eigen draai aan de nummers gegeven. Dat mag je wellicht ook niet van een tribute band verwachten, maar het wringt ergens toch wel dat de muziek van Peter Gabriel toch vrij slaafs wordt nagedaan. Juist Gabriel heeft zijn nummers immers in de loop der jaren doorontwikkeld – met “New Blood” als duidelijkste voorbeeld. Het ware dan ook aardig geweest als Security Project ook eens voor zo’n nieuw arrangement gekozen zou hebben. In plaats daarvan moeten we het nu doen met versies die in de details afwijken. Zo heeft Family Snapshot een wat stevigere uitvoering gekregen, waarbij de vocalen van Brian Cummins wat donkerder klinken dan die van Gabriel indertijd, en is Father, Son ontdaan van de blazers.
Het zou wat flauw zijn om het project af te rekenen op wat het allemaal niet is. Het doet namelijk precies goed wat er door de bezoekers van een tribute band verwacht wordt: de artiest zo dicht mogelijk benaderen en het publiek een leuke avond bezorgen. Met name Cummins’ zang lijkt vaak beangstigend goed, zoals ik eerder overigens al heb kunnen ervaren bij de optredens van de Carpet Crawlers. Zijn ervaring met de Genesis-nummers zal ook een belangrijke reden zijn geweest om een drietal nummers van “The Lamb Lies Down On Broadway” op de setlist te plaatsen. Weliswaar speelde Gabriel het titelnummer en Back in N.Y.C. in zijn beginjaren ook nog wel eens live, maar met Fly On A Windshield is dit volgens mij toch echt nooit het geval geweest. Ze misstaan geenszins, al doet het de setlist wel nóg meer overhellen naar Gabriels vroege jaren (Father, Son is hier echt de vreemde eend in de bijt).

Over de muziek dus ook ditmaal volop lof. Over de vorm ben ik iets minder enthousiast. Ten eerste lijkt de keus voor twee losse uitgaven in plaats van een dubbelaar me er niet een die in het belang van de portemonnee van de klant is gemaakt. Daarnaast is de verdeling niet echt evenwichtig: de voorganger klokte rond de zeventig minuten, terwijl dat er op dit tweede deel maar achtenveertig zijn. Met de twee live-albums samen heb je evenwel een mooi document te pakken. Gezien de ruime voorradigheid van live-werk van Peter Gabriel zelf, vraag ik me alleen wel af wie de doelgroep voor deze albums is. Live lijkt de band me in elk geval zeker de moeite waard.

Wouter Brunner