SegundaAlbum

Segunda is een Nederlandse band die (hoewel tot nu onbekend bij ondergetekende) inmiddels zo’n tien jaar meeloopt. In 2004 zag de ep “Mirror” het levenslicht en nu vier jaar later is het de beurt aan een concept ep getiteld “Deus Ex Machina” (Latijn voor: ‘God uit een machine’).

De muziek, productie en het artwork van de band vormen een goed verzorgd geheel. Hier is duidelijk tijd in gestoken en het schijfje klinkt als een klok.Segunda maakt een originele combinatie van symfonische rock en donkere progressieve metal en doet dit met verve. De band is beïnvloed door onder andere Dream Theater, Symphony X, Fates Warning, Nightwish en Marillion maar behoudt zijn eigen geluid, wat een compliment waard is. De vijf nummers op deze plaat zijn lekker gevarieerd en mooi in balans. Meest opvallend zijn de vette gitaarpartijen en zwaar aangezette bombastische toetsen. Wat mij eerlijk gezegd niet helemaal kan bekoren is de zang. Niet dat deze slecht is, zeker niet. Ik mis hier echter wat afwisseling en aangezien de zanglijn op het hele album nogal dominant is, gaat dit na enige tijd ietwat vervelen. Een verademing is het dan ook wanneer op Paradigm Shift en de titelsong een vette grunt het vuurtje wat opstookt. Ik zou voor de toekomst adviseren nog wat meer met deze grunts te gaan werken of bijvoorbeeld wat vrouwelijke vocalen in te zetten. Het is natuurlijk een uitdaging deze combinatie tot een origineel geheel te smeden, maar dat laat ik graag aan de band zelf over.

Beste tracks (overigens niets ten nadele van de andere tracks) op deze ep zijn wat mij betreft het zware Cessation het wat rauwe Paradigm Shift. De combinatie van gitaar en toetsen, wat toch wel als de kracht van Segunda gezien mag worden, werkt hier optimaal en daarbij zit er door de afwisseling veel snelheid in deze songs.

Ik ben aangenaam verrast door Segunda. De band heeft meer dan voldoende kwaliteit in huis en compositorisch is het dik in orde. Zorgelijk is het wel dat een band die al tien jaar bestaat slechts twee ep’s op zijn naam heeft en nog geen doorbraak heeft kunnen forceren. Deze vijf songs smaken echter zéker naar meer, dus ik hoop in de nabije toekomst een volledige cd te mogen recenseren ondersteund door een serie optredens. Want met nieuwe songs op zak en slechts één optreden in 2008 doet de populariteit natuurlijk ook geen goed. En dat is zonde van het talent wat men op “Deus Ex Machina” etaleert.

Govert Krul