SeidAlbum

Ondanks dat “Creatures Of The Underworld” reeds het tweede album van Seid is, is dit mijn eerste kennismaking met deze formatie. Ik vrees echter dat ik nu achter de feiten aanloop, want het gezelschap uit Trondheim, Noorwegen bestaat niet langer. Nu ja… dat wil zeggen, de vijf bandleden hebben eendrachtig besloten om tijdelijk met reces te gaan, dus wellicht horen we nog wat van dit kwintet. Omdat ik bijgevolg niet bekend ben met het debuut “Among The Monster Flowers Again”, is aan mij dus de taak weggelegd om enkel en alleen op basis van dit tweede album vast te stellen of de muziekwereld verdrietig dan wel opgetogen om het (voorlopige) verscheiden van deze band moet zijn.

Welnu, Seid presenteert op “Creatures Of The Underworld” een merkwaardige mengelmoes van folk, hardrock, progressieve rock, psychedelische rock, punk en spacerock. Het is niet gemakkelijk dit mengsel in een bepaald kader te plaatsen, maar de belangrijkste referenties zijn mijns inziens Bigelf, Black Sabbath, Cardiacs, Deep Purple, The Doors, Hawkwind, Motorpsycho, Porcupine Tree, Sleepytime Gorilla Museum en Van Der Graaf Generator. Uit deze enorme verscheidenheid aan invloeden kan ik derhalve gemakkelijk concluderen dat het Noorse vijftal er klaarblijkelijk veel genoegen in schept om zoveel mogelijk muziekgenres en -stijlen in zijn muziek samen te bundelen. De band probeert op deze manier de luisteraar herhaaldelijk op het verkeerde been te zetten en dat lukt volgens mij heel aardig.

Ondanks dat Seid deze potpourri soms ietwat te enthousiast en bijgevolg wel eens te geforceerd tot leven probeert te wekken, valt het resultaat in de regel niet onverdeeld tegen. Toch ben ik evenwel van mening dat de band middels het hanteren van iets meer zelfbezinning (lees: terughoudendheid) een veel sterker product had kunnen afleveren. Het dikwijls wanordelijk klinkende psychedelische allegaartje van “Creatures Of The Underworld” heeft vanzelfsprekend zijn aantrekkingskracht, maar door het volledig ontbreken van enige samenhang mist de soms uitermate energieke muziek een heldere rode draad. Hierdoor heb ik herhaaldelijk het gevoel eerder naar een stel chaoten dan naar een paar muzikanten te luisteren en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Tenzij ik hier iets essentieels over het hoofd zie…

Nu moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik bij het horen van genres als spacerock en bandnamen als Hawkwind doorgaans direct gillend wegren. De experimenteerdrift van Seid weet dit evenwel te voorkomen en ik moet dan ook tot mijn eigen grote verbazing toegeven dat de muziek mij, na verscheidene beluisteringen, toch wel af en toe weet te fascineren. Bovendien gaat het kwintet een flink deel van die doodsaaie, muzikale clichés waar veel bands uit het genre spacerock aan lijden uit de weg. Zo is de band zelfs in staat om zowel de arrangementen als instrumentaties (behoorlijk) interessant te maken voor mensen die niet de hele dag paddenstoelen eten en/of wiet roken (of betrap ik me hier nu zelf op een cliché?).

Maar goed… De band heeft vooralsnog het spreekwoordelijke bijltje erbij neergegooid. Ondanks dat de muziek van Seid zich hier en daar wat buiten mijn interessegebied begeeft, moet ik naar aanleiding van dit tweede album toch concluderen dat de muziekwereld daarmee vroegtijdig een bijzonder gezelschap heeft verloren. Weliswaar klinkt “Creatures Of The Underworld” mij nu en dan ietwat rommelig en incoherent in de oren, toch denk ik dat de band zeker gemist zal worden.

Frans Schmidt