Seven Steps To The Green DoorAlbum

Seven Steps To The Green Door is een Duits collectief rond Marek Arnold, ook ‘bekend’ als de leider van de aanzienlijk stevigere progmetalband Toxic Smile en drummer Ulf Reinhardt. Hun eerste album “The Puzzle” scoorde hoog in de Duitse rock- en pop awards. Met het tweede album zullen ze nog wel hogere ogen gooien, want het is een juweeltje.

Daar is een aantal redenen voor aan te voeren. In de eerste plaats is de band gezegend met drie sterke zangstemmen, waarbij vooral die van Anne Trautmann erg fraai is. Dat maakt de band, die zelfs een rapper in de gelederen heeft, zeer veelzijdig. In de tweede plaats is deze band in staat een bijzonder prettig geluid en een veelzijdigheid neer te zetten. Denk daarbij aan een wat poppy variant op Magenta, met duidelijke klassieke proginvloeden (Yes, Glass Hammer e.d.), maar ook jazzrock en – dankzij de rapper – wat lichte Limp Bizkit neigingen. Zelfs countryrock is niet te min voor deze alleskunners. Cross-over in de ware zin van het woord, dus. Dit alles wordt met bijzonder aanstekelijk enthousiasme en vakmanschap gespeeld. Vooral Arnold zelf is een briljant muzikant.

In de derde plaats – en wie ooit een recensie van mij gelezen heeft weet hoe zwaar ik daar aan til  – weten deze vrienden knappe composities te schrijven. Wie wat schrijft wordt me niet duidelijk uit de summiere informatie bij het boekje of op de website, maar op dit album staan geweldige liedjes met een kop en een staart, toegankelijk en virtuoos tegelijk.

Van het stuwend rockende Step Into My World tot het wat sentimentele Melissa, van het heerlijke jazzstuk My Lovely Mr.Singing Club tot het progmeesterwerk Paid For Glance, het is allemaal even goed gedaan. Eén van de mooiste nummers is het sprookjesachtige Moon Talks To Me, ondanks het Duitse accent van de zanger. Nou, als ik daar overheen kan stappen moet het wel bijzonder zijn!

De subtiele toevoeging van saxofoon en klarinet is een fijn detail dat tekenend is voor de zorg waarmee dit album is samengesteld. De productie is om door een ringetje te halen. Echt experimenteel kun je de band niet noemen, daarvoor is de muziek te toegankelijk. Aan de andere kant is de combinatie van funky jazz, rapmetal en prog wel dapper en opvallend. Seven Steps To The Green Door heeft met al deze ingrediënten zonder twijfel één van de beste albums van het jaar gemaakt.

Erik Groeneweg