Seven WatersAlbum

Op 25 juni 2015 heeft Seven Waters zijn tweede ep uitgebracht, genaamd “Hunter’s Prey”. Helaas is op de Progwereld burelen de info hierover ergens zoek geraakt en komen wij pas begin 2016 achter deze fout. Seven Waters is momenteel druk bezig om het werk te promoten met onder andere de professioneel opgenomen video van het titelnummer en eind dit jaar moet hun full-length debuut album verschijnen. Hoog tijd dus voor onze mening over dit product.

Het eerste wat opvalt is de zang van Karen Leijzer. Deze lijkt volwassener en beter geproportioneerd in de muziek. Was deze op “Pathfinder” nog hoog en te veel op de voorgrond, nu horen we een goed in het gehoor liggende Leijzer, die haar stem niet forceert maar natuurlijk in de mix legt. Geen hoge sopraanstem – die ze voorheen wel probeerde te halen – maar een zuivere en heldere zangstem met hier en daar een uithaal.

De band lijkt nog steeds niet stabiel. Toetsenist Maarten Vloon is weer terug op het nest en bassist Niels Achtereekte is na deze ep alweer vervangen door Henk Kamermans. Vaste kern blijft natuurlijk het echtpaar Leijzer en drummer Robert Molenaar. Daarnaast horen we Annemarie Bron en het volledige Leijzer koor hun bijdrage leveren op Hunter’s Prey. Op Mother Egypt: All For Love krijgt dit speciaal gevormde koor, met René, Joost, Casper & Michiel zelfs een hoofdrol. Ten eerste horen we Karen Leijzer in een duet met één van de leden (haar man Michiel?) en vervolgens aan het eind horen we het meerstemmige koor.

Het openings- en titelnummer Hunter’s Prey is gebaseerd op de boeken “Jager” en “Prooi” van Kim Ten Tusscher. Samen met de schrijfster van deze boeken heeft Seven Waters een succesvolle crowdfundingsactie gehouden om een professionele video voor dit nummer te schrijven. De video is dan ook dankzij deze actie tot stand gekomen en door Eye Vision Productions opgenomen. Het idee, script en kostuums zijn door Ten Tusscher verder uitgewerkt. Het resultaat mag er zijn en is via You Tube te aanschouwen.

De productie van dit mini-album is nog steeds erg vlak en hier en daar dof te noemen en komt eigenlijk niet boven het niveau van een demo uit. Het album klinkt zeker voller en beter gebalanceerd dan het vorige product “Pathfinder”, maar toch wordt het echte niveau om door te breken nog niet gehaald. Voor hun full-length debuut album beveel ik dan ook aan om hierbij professionele ondersteuning te zoeken.

Al met al een mooi product van deze Overijsselse band, wat wederom de potentie van de band weergeeft. Zoals met hun vorige ep heeft deze schijf het echter nog net niet en daarom wordt het zeker tijd voor hun eerste echte album. Ik ben benieuwd.

Mario van Os