Nederland is een goed land voor liefhebbers van symfonische (power) metal. Zo kan onder andere een band als Epica zelfs internationaal op veel waardering rekenen. Shadowrise moest dan ook wel met muziek komen die zich van het gros onderscheidt en mijns inziens zijn ze daarin geslaagd. Deze band uit Eindhoven maakt gelukkig muziek waar een metal-liefhebber zijn hart aan kan ophalen. Nederland is weer een heel sterke band rijker.
In slechts 18 minuten weet de band een verdraaid overtuigende indruk achter te laten. “Escape From Shadow Island” laat gelijk een volwassen en zelfverzekerd geluid horen. Deze band is onder andere geïnspireerd door Symphony X. Dit is goed te merken aan de theatraliteit van de muziek. Gitarist Daniel Boomsma verweeft daarnaast veel neoklassieke invloeden in zijn gitaarspel, wat de muziek een prettige virtuositeit meegeeft. Het heftige, bedrukte sfeertje van de muziek valt direct op. Veel symfonische metal, zeker naar mate het meer beïnvloed wordt door power metal, wil nog wel eens potsierlijk klinken. Deze band weet deze valkuil gelukkig te voorkomen. Echt ontoegankelijk wordt de muziek daarentegen niet, waardoor de muziek nog steeds lekker weg luistert.
Het grootste pluspunt van deze ep is echter het contrast tussen de melodische en de bedrukte, duistere klanken. Dit geeft de muziek een spanning die in combinatie met de korte speelduur erg verslavend werkt. De melodische ritmes die de zwaarte doorklieven voelen namelijk erg verfrissend aan. Dit contrast komt ook goed naar voren in het verschil tussen de zangpartijen van Potasse en die van Guldemond. Hoewel Shadowrise zeker niet de eerste band is die een samenwerking tussen grunts en een heldere vrouwenstem heeft, weet het de luisteraar wel te imponeren. Het past perfect bij de muziek.
Hoewel elk van de vier nummers intrigeert, zijn Rise en Escape From Shadow Island de twee beste nummers van dit album. Rise opent het album met prachtige, duistere tonen. Door de blast beats en het gitaargeschred wordt een intrigerende, bedrukte sfeer gecreëerd. De aandacht van de luisteraar wordt direct gegrepen. Escape From Shadow Island begint dan weliswaar met een geweldig virtuoze gitaarpartij, maar het echte kippenvel begint pas rond de tweede minuut. Een Mellotron weet hier een prachtige, mysterieuze sfeer neer te zetten, wat heerlijk werkt in samenwerking met de ruige zang van Guldemond. Een geweldig laatste nummer op een veelbelovende debuut ep.
Deze ep laat een band horen die gelaagde, maar vooral erg geslaagde, metal maakt. De muziek imponeert. Met name het uitstekend gebruik van contrast valt op. Als “Escape From Shadow Island” een goede indicatie is van het talent van deze band, dan mogen we in de toekomst nog veel van deze Eindhovenaren verwachten.
Luke Peerdeman