Vivien Ladru kennen we als de toetsenist die in 2005 onder zijn eigen naam het album “Oniric Metal” uitbracht. Ladru is een vrij bezig baasje die onder meer heeft samengewerkt met gitarist Marcel Coenen (Suncage) en Hubi Meisel (Dreamscape).
De afgelopen jaren heeft Ladru zijn netwerk flink zien groeien getuige de namen die op dit album prijken. Zo komen we niet de minste namen tegen als Göran Edman (Karmakanic), Henrik Bäth (Darkwater), de talentvolle jonge gitarist Marco Sfogli en de broertjes Bissonette. Al deze mensen stellen je absoluut niet teleur op dit zeer interessante album, net zomin als Lalu’s vaste gitarist Joop Wolters.
Muzikaal gezien verwacht je dat er op “Temporal” met deze bezetting harde progressieve noten gekraakt zullen worden. Maar schijn bedriegt, want we kunnen hier meer spreken van stevige progressieve rock met een hoog melodieus gehalte. Ook worden uitstapjes naar popmuziek niet uit de weg gegaan. Ladru heeft zichzelf als toetsenist een flinke rol toebedeeld. Op een enkel nummer schiet Shadrane behoorlijk uit de slof, waardoor de balans doorslaat naar powermetal.
“Temporal” is een conceptalbum en draait volledig om het verhaal van een Amerikaanse marineofficier die gedurende de periode 1940 tot 1942 op Hawaï verwikkeld is in een ingewikkelde liefdesaffaire met een plaatselijke schone. Het volledige verhaal is terug te vinden op de website van de groep. Liefde, jaloezie, bedrog, moord en berouw worden je in dit chronologische verhaal voorgeschoteld.
Het leeuwendeel van de nummers wordt gezongen door Göran Edman en dat doet hij foutloos. De man heeft een prettige en herkenbare stem en begint zo langzamerhand een standaard op zichzelf te worden.
Verrassend goed zijn de gitaarsolo’s van Sfogli. Vrijwel vanuit het niets presenteerde dit grote talent zich als gitarist op James Labrie’s soloalbum “Elements Of Persuasion”. Luister bijvoorbeeld maar eens naar zijn razende solo’s op Temporal en Babies In The Bath.
Tot de categorie betere nummers behoren opener en het door Henrik Bäth gezongen donkere Temporal (invloeden van Pain Of Salvation met viool, stuwende gitaarriffs en wervelende toetsensolo’s van Alex Argento), het mid-tempo en Shadow Gallery-achtige I Remember en het rustige en dankzij Edman vocaal erg sterke Rainy.
Stevig van leer trekt de groep op het powermetal nummer Betrayal (instrumentaal met fantastisch drumwerk van Virgil Donati), Morpheus waarop Björn Jansson (Beyond Twilight) de sterren van de hemel zingt, Dance Of Solitude en het afsluitende Gallery 2008 met een puik duel tussen de toetsen van gast Gary Wehrkamp (Shadow Gallery) en de gitaar van Joop Wolters. Op al deze nummers laat Shadrane onbetwist horen in het harde genre beter thuis te zijn. Ze mogen van mij gerust een heel album met dit werk vol spelen.
Minder geslaagd is Lanterns Dance met een vervelend vertellend tussenstuk dat de vaart uit dit verder veel te eenvoudige nummer haalt. Ook het flauwe Consider It ontstijgt helaas de grijze middenmoot niet. Ook hier weer die vervelende ‘praatsessie’ met overdreven Amerikaans accent.
Gevaar voor Shadrane is dat de zeer grote diversiteit aan meewerkende muzikanten een eigen identiteit van de groep in de weg kan staan, tenzij de groep op elk album gastmuzikanten laat meespelen en bewust voor een projectmatige opzet kiest. Toch kan ik niet anders concluderen dan dat Shadrane met “Temporal” een zeer verdienstelijk album heeft afgeleverd dat onder een breed publiek gretig aftrek zal vinden.
Hans Ravensbergen