ShamallAlbum

Eens in de zoveel tijd kom ik tot de ontdekking dat ik heb zitten slapen en een band / muzikant volledig onder de radar is gebleven. Dat blijkt ook het geval met Shamall. Shamall is het project van  de Duitser Norbert Krüler die al zo’n jaar of dertig actief blijkt en in die periode al dertien studioalbums uitbracht. “Continuation” is dus de laatste release en maakt tevens integraal deel uit van de overzichtsbox “History Book” tezamen met vier overige cd’s die tezamen een overzicht geven van dertig jaar Shamall.

Krüler is een multi-instrumentalist en doet heel veel zelf, inclusief de productie, maar werkt ook vaak samen met gastmuzikanten, zoals Matthias Mertens (gitaar). Dit is op “Continuation” ook het geval en tevens is een zangeres van de partij (Anke Ulrich), al ligt de nadruk op het instrumentale vlak. “Continuation” klokt 79 minuten en bevat voor het grootste deel composities die niet meer op de vorige release “Turn Off” pasten, omdat die al zijn maximale speelduur had bereikt.

Evenals “Turn Off” is “Continuation” een aanklacht tegen kernenergie waarbij de ramp in Fukushima de belangrijkste inspiratiebron is. O jee, hoor ik u, geachte proglezer, al denken. Wordt dit een muzikaal ‘Atomkraft, Nein Danke’ gedram, hoe terecht wellicht ook? Gaat de muzikaliteit wijken voor de boodschap? Laat ik u maar gelijk geruststellen: dit is geenszins het geval. De boodschap is natuurlijk terecht, getuige de kernrampen, maar nergens is de muziek ondergeschikt gemaakt aan de boodschap. Sterker nog, zelden heb ik een maatschappelijk geëngageerd album in handen gehad, dat leidde tot zulke prima composities.

Volgens Wiki is de stijl van Shamall te karakteriseren als een mengeling van Alan Parsons en Pink Floyd. Bij mij kwamen bij beluistering namen naar boven als (inderdaad) David Gilmour (Random Walker), Lee Abraham (Fragments pIV) Enigma (Linolenic Acid), Peter Baumann’s vroege solowerk en zelfs Manfred Mann (Floating Subatomic Particles en Solitary Life). Zeer rijk geschakeerd dus, samengevoegd tot een eigen stijl waarbij de luisteraar zich kan laten meedrijven op een sonische trip die gedurende negenenzeventig minuten zonder onderbreking de aandacht vasthoudt en de luisteraar laat genieten.

Het geheel is op zijn Duits geproduceerd: prachtige ruimtelijkheid, balans en definitie in volledige harmonie; de oortjes worden verwend.Kortom: een aanrader voor de liefhebbers van electroprog in de hoek van Tangerine Dream / Loom, Ashra en F.D. Project.

Clemens Leunisse