Show-YenAlbum

Show-Yen is een Japans powertrio dat met deze titelloze plaat een sympathiek debuut maakt. Volgens de hoestekst is het een conceptalbum, gebaseerd op een zelfgeschreven verhaal. Waar dat verhaal over gaat mag de luisteraar vervolgens zelf bepalen, het is immers instrumentale muziek en de titels van de stukken geven geen nadere indicatie. Nou ja, dan gaat de plaat dus over het bandje van een Japanse gitarist die dol is op Steve Morse en andere ‘gitaargoden’ die rock, blues en jazz mengen tot een stevige maaltijd.

In het tweede nummer, Reallusion, wordt al duidelijk dat de gitarist aardig wat in zijn mars heeft, compositorisch en speltechnisch, maar aanzienlijk minder dan hij zelf schijnt te denken. Meer dan eens struikelt hij over zijn eigen vingers om het tempo bij te houden. Zijn gitaar is bij vlagen behoorlijk vals en klinkt op de meeste stukken nogal hetzelfde, een licht overstuurd geluid voor de solo’s, een cleane tingelgitaar voor de begeleiding. Daardoor wordt het wat saai op den duur.

Erger is dat niet alle composities even sterk zijn, zoals de vijf delen Asels, een nogal kinderachtig thema dat te lang doorjengelt. Of Ran, dat het niet slecht zou doen als muzak bij de plaatselijke Chinees. Andere stukken zijn zo overduidelijk geënt op  bekende evergreens uit de prog-historie (King Crimson en Steve Hackett komen regelmatig voorbij) dat het een beetje flauw wordt.

Alles bij elkaar maakt Show-Yen dus geen overdonderende indruk en dat is toch wel jammer, want hier en daar stijgen de heren boven zichzelf uit, zoals het sterke Parade, waar géén van Yasuhiro Nishio’s helden zich voor zou hoeven schamen, of Time And Space, een pittig stukje rock.

Laat ik kort zijn: Show-Yen gaat nog wel een keer iets maken waar we stijl van achterover vallen, maar dit is het niet. Zeker niet slecht, maar bepaald niet goed.

Erik Groeneweg