Signal To Noise Ratio is een Pools trio dat zich bezig houdt met een progressief getinte mengeling van moderne muziek, psychedelica, ambient, spacerock en etnische klanken. De avontuurlijke insteek waarmee gemusiceerd wordt, kent de nodige improvisatie waardoor de nummers eigenlijk nooit een definitieve eindvorm hebben.
De formatie, die we voor het gemak maar even SNR zullen noemen, ziet in 2003 het levenslicht en na enkele onvermijdelijke bezettingswisselingen weet de band in 2008 enige naamsbekendheid te genereren met hun door Mals uitgebrachte album “Stan Nieustalony”. Enkele jaren daarna neemt de geschiedenis van SNR een wat merkwaardig loopje. Tijdens de opnamen voor het tweede album start de band in 2012 een bijzonder zijproject dat vier jaar zal duren. Een tussendoortje avant la lettre. Via hun bandcamp lanceert de groep middels het ‘pay what you want’- systeem steeds een nieuw nummer en de fans wordt beloofd dat erbij voldoende betaling een fysiek exemplaar zal komen. Het hier besproken “Work In Progress” is het bewijs dat het project gelukt is. De band is overigens nog steeds bezig met de opnamen voor het destijds geplande tweede album.
De zeven nummers van het schijfje laten goed horen dat zanger/gitarist Przemylsaw Pilacinki, toetseniste Maria Bialota en drummer / saxofonist Adam Wasaznik integere muzikanten zijn. Wat meteen opvalt is dat Pilacinki een fraaie warme stem heeft en dat is een fijne zekerheid binnen de toch wel onvoorspelbare muziek. Niet zelden doet hij wat denken aan Mariusz Duda van Riverside en Lunatic Soul al zingt de SNR-voorman in de moerstaal. Een andere zekerheid is het analoge synthspel van Bialota dat vaak in combinatie met de koele orgelklanken als een rode draad door het album loopt. Ga trouwens ook niet voorbij aan de bassen die Bialota vanachter haar arsenaal over de muziek uitstort. In Duchy Elektryczności, een remix van een vroeger nummer, heeft dat een haast Kraftwerk-achtige puls tot gevolg.
Eigenlijk is het opmerkelijk hoeveel coherentie dit album bevat als je bedenkt dat de nummers juist bedoeld zijn om de vele kanten van het bandgeluid naar voren te brengen. Op “Work In Progress” staat dan ook net zo makkelijk een toegankelijk nummer als Droga Za Widnokres terwijl enkele nummers verder het geluid een paar keer even ontoegankelijk is. In opener Zanim horen we wereldmuziek die geïnspireerd is door de Javaanse gamelan. Körkarlen heeft een hobo in het arrangement en in het begin van het lange Entropia knort de sax en snerpt de synthesizer. Het ontlaadt in een hectisch stuk waarna het minuten lang chillen is op een kabbelende gitaar en de spacy toetsenpartijen. Het is een smeuïg geheel en ook met de rest van het materiaal weet SNR je te boeien.
“Work In Progress” is een bijzondere cd met een bijzonder verhaal. Wie houdt van avontuur in de muziek doet er goed aan dit album te leren kennen. Het is voor zeker 99% gordijn proof.
Dick van der Heijde