Silent CallAlbum

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, in de 15 jaar dat het Zweedse Silent Call bestaan heeft is dit vierde album van deze band direct het laatste werk dat ze uitbrengen. Het is ook nog eens muziek uit 2016 dat pas drie jaren later het levenslicht ziet. Mijn wenkbrauwen gaan dan al flink fronsen omdat ik me afvraag of we dan wel een belangrijk album gemist hebben. De vorige drie albums deden de metalwereld ook al niet op haar grondvesten schudden, laat staan dat het progwalhalla werd bereikt. Met hulp van Rich Hinks (Annihilator) in de mastering en mixing hebben ze wel in ieder geval wel geïnvesteerd  in kennis en kunde en dat hoor je.

Zelf omschrijven onze Zweedse headbangers hun muziek als atmosferisch met melancholische gevoelens, vermengd met zware en krachtige metalmuziek. Zelf hoor ik toch vooral standaard metalnummers ondersteund met dikke synth en stevige gitaarriffs waar fans van pak hem beet Treshold, Vanden Plas en Ayreon zeker nog wat van hun gading in kunnen vinden. Helaas worden de nummers gegoten in een traditioneel patroon dat gaat van intro via couplet naar refrein en weer terug om het daarna kort af te ronden. Ondanks de reguliere onderbreking van een vingervlugge gitaarsolo als instrumentale break gaat het proghart hier niet meteen sneller van kloppen.

Het geheel doet me toch vooral denken aan de hardrockalbums van Iron Maiden en Black Sabbath die in de jaren 80 zijn geproduceerd. Veel heavy stuff met een poging om relevant te zijn, maar uiteindelijk is het gebodene niet zo interessant als wat het pretendeert. De beginnummers op het album klokken allemaal standaard rond de vier minuten waar op het eind het met pijn en moeite opgerekt worden naar vijf minuten. Alleen de laatste track overschrijdt de markering van zes interessante minuten waar de moddervette toetsen heel lekker aanhoren. Helaas is het over het algemeen van hetzelfde laken een pak. Er verandert niet veel, de nummers gaan te snel voorbij en glijden teveel terug naar dezelfde versimpelde formule. Dit album is gewoon een gemiddelde heavy metal, niks meer niks minder. De composities zijn toegankelijk, er wordt prima gespeeld en het klinkt allemaal okay. Ongemerkt zal je wel blijven luisteren maar het is niet iets waar je later van zegt: die moet ik nog een keer opzetten.

Dit album op bol.com