Silent Chambers is een voortvloeisel uit de restanten van The Dust Connection, een formatie die slechts één studioalbum op de wereld heeft gezet met de naam “Trials”. Na dit debuut sterft de band een langzame dood, maar de muzikanten houden onderling altijd goed contact. Vooral tussen gitarist Martijn Balsters en zanger Jeroen Voogd blijft er in die jaren een creatieve sfeer hangen, waardoor er veel nieuwe ideeën voor songs worden gecreëerd die in beginsel in geluidsopnames op telefoons tijdens jamsessies op zolders worden opgeslagen. Wanneer die creaties verder worden uitgewerkt haken ook toetsenist Sander Heerings en percussionist Robert Spaninks weer aan om de composities verder uit te werken. Als bandnaam wordt gekozen voor een quote van de Amerikaans religieuze leider Ezra Taft Benson: “Some of the greatest battles will be fought within the silent chambers of your soul”. Die quote is vervolgens doeltreffend tot uiting gebracht in de cover van de cd, met artwork van Mark van den Hoven-Blackstock.
De ‘nieuwe’ formatie schotelt ons korte en licht verteerbare liedjes voor die geschikt zijn voor liefhebbers van akoestische progrock, folk en singer-songwriter muziek. Centraal staat de akoestische gitaar van Martijn Balsters en de zang van Jeroen Voogd. Het niveau van de muziek is licht verteerbaar, maar de verschillende nummers worden bijzonder smaakvol gebracht. De productie ademt een ‘unplugged’ sfeer uit en dat pakt in beleving van de muziek goed uit. Deze cd in een surround setting luisteren levert onherroepelijk het gevoel op dat je samen met de heren in een kring zit waarin zij tot volle tevredenheid op krukjes zitten te musiceren.
De liedjes zijn kort, uiterst hapbaar en tegelijkertijd bijzonder lekker. De tracks steken niet ingewikkeld in elkaar en bevatten vaak enkele akkoorden, maar grijpen je gelijk bij de kladden op het gebied van sfeer. Er is een aantal nummers dat de prog-achtergrond van het kwartet verraden, neem bijvoorbeeld het door toetsen ondersteunde Moonlets. Hier proef je de liefde voor symfonische en atmosferische muziek en zo zijn er nog enkele nummers die refereren naar de liefde voor progrock. Maar het is niet alleen de liefde voor prog, ook die voor Keltische muziek. Die elementen komen bijvoorbeeld terug in de tracks Down My Spine en Little Man.
Waarom is deze cd zo goed? Vakmanschap is het antwoord. Eenvoudige liedjes als Posthumous ontwikkelen zich in heerlijke meezingers die een heerlijk feelgood gevoel opwekken. “Hold me in your arms en never let me go” is in essentie een clichématige songtekst, maar is in samenspel met de muzikale invulling ijzersterk. De variatie op het album is meer dan prima, zo is This Day een variant die je bij het begin van de cd niet verwacht: alsof een groepje zingende drinkebroers met glas bier in de lucht gezamenlijk de wereld verfoeien. In deze song participeren gastzangers Dré van den Bosch en Ronald Martens. Aan de andere kant is er het ‘kleine’ The Crowning Of The Monarch, een fenomenale track waar de piano en gitaar een gevoelige prestatie neerzetten. Na talloze luisterbeurten zou je muzikanten bijna smeken om meer van dit genot, maar wellicht is die korte tijdspanne van amper twee minuten juist ook de kracht van de song. Noemen ze dat nu de hand van vakmensen?
En dan de zang van Jeroen Voogd. In mijn recensie van “The Dust Connection” was ik al duidelijk; hij beschikt over een geweldige stem die is doorregen met karakter. Op dit album excelleert Voogd wederom en bewijst hij op ijzersterke wijze dat hij ook op ingetogen wijze kan zingen. Hier en daar een wat overdreven articulatie, maar het is hem vergeven. Ik kan dagenlang naar hem luisteren zonder ook maar een moment verveeld te raken.
Silent Chambers heeft een album geproduceerd vol met verfijnde en karaktervolle nummers die voor een omvangrijk publiek geschikt is. Het beperkte kringetje van progressieve rock liefhebbers kunnen dit waarderen, maar ook het grote publiek dat met singer-songwriter muziek sympathiseert. Stijlvolle en vlotte nummers in een sfeervolle ‘unplugged’ setting, dat is wat je kan verwachten. Met “Thousand Victories” begint het jaar 2018 sterk, dat is een belofte.
Ruard Veltmaat