Silhouette

13 november 2011, 't Blok, Nieuwerkerk a/d IJssel

Info
Website Artiest of Band: www.silhouetteband.nl
MySpace Artiest of Band: www.myspace.com/silhouetteband1
Discografie:
Moods (2009)
A-Maze (2007)
Gerrit-Jan Bloemink: basgitaar
Brian de Graeve: gitaar, zang
Erik Laan: toetsen, baspedalen, zang
Jos Uffing: drums, zang
Far Away
Ocean Of Life
Concert Hangover
Where Are You Now?
Rubicon
Feeling God
Special Days
Snowfall
Threaten
Searching
Second Time Down
Moods
Bedtime
Anybody
Seize The Night
Long D

Toegift
Answers
Unreal Meeting

Jeetje man, wat is dat een gezellig rocktentje! Ik bedoel ’t Blok in Nieuwerkerk a.d IJssel onder de rook van Rotterdam en op fietsafstand van uw scribent’s woonplaats.

Het is zondagmiddag 13 november 2011 en een dikke mist hangt over de uitgestrekte weilanden van het Groene Hart. U kunt nu twee dingen gaan doen: voor de openhaard zitten met een goed glas wijn en de koptelefoon op uwen knar met een lekker progalbum, of u gaat zoals ik naar ’t Blok om live te genieten van de Nederlandse neoprogband Silhouette. En dat laatste deden er meer, want wat een mooie opkomst luitjes, de zaal was prima gevuld! Hulde aan al die mensen die eens niet lazy op de bank bleven liggen met die koptelefoon, maar die gewoon de stoute progschoenen aantrokken om te genieten van deze Utrechtse neoprogtalenten.

Even na drie uur stierven de ijle klanken van Ripples weg om plaats te maken voor Silhouette. Ik zal u eerst vertellen waar het hier om draait. Silhouette bestaat een jaar of zeven en heeft tot nu toe twee studioalbums uitgebracht. De debuut-cd “A Maze” uit 2007 is een typisch beginnersalbum, niet sterk maar beloofde wel meer voor de toekomst. En die toekomst kwam er met “Moods” uit 2009. Persoonlijk had ik de band op het spoor gezet van de Zweedse platenboer Progress Records van Hansi Cross en dat moest de doorbraak van Silhouette betekenen. Progwereldcollega Casper Middelkamp schreef echter een vrij negatieve recensie over “Moods” en mijn interesse in de band verflauwde ietwat… Nu moet mij even iets van het hart en ik hoop dat u hier begrip voor heeft. Tijdens de vergaderingen van ons Progwereldteam reserveren we altijd een aparte tafel waarop we onze zogenaamde progkneusjes deponeren. U begrijpt het al, het gaat hier om de albums die de verschillende Progwereldrecensenten niet zo kunnen waarderen en waar ze graag afstand van doen, om wellicht collega-medewerkers een dienst te verlenen. Nu zag ondergetekende toevallig de cd “Moods” op de kneuzentafel en dacht, pik in, ’t is winter…

Maanden later ben ik mijn bestelauto aan het uitmesten en wie schets mijn verbazing: ligt ergens achterin een cd-doosje, je raadt het al, het is “Moods” van Silhouette. Oké, kan jou het schelen, stop ik hem toch lekker in de cd-speler van m’n auto en ga ik fijn door met soppen… Allemachtig zeg, dit is goed! Nee, nog gekker, dit is wereldklasse! Heb de cd grijsgedraaid tijdens mijn tochtjes door het land en beschouw “Moods” nog steeds als het beste progalbum van de laatste tien jaar (ook zeker door de superproductie door een bekende van me, die ook wel eens naast de pot piest). Waar moet je trouwens aan denken bij de muziek van Silhouette? Welnu, wat dacht je van Knight Area, de oude Pendragon, IQ en/of Arena, maar dan met die extra heerlijke portie emotie!

Goed, tot zover het uitstapje. Ik neem aan dat u nu wilt weten hoe het concert was? Tja, en hier val ik even stil… Waarom? Ik denk dat mijn verwachtingen te hoog gespannen waren. En dan kan het alleen maar tegenvallen, toch? Was het dan zo slecht? Nee, dat absoluut niet. Die gasten zijn gewoon goed en beschikken over prima schrijverskwaliteiten, maar je nummers live brengen is toch weer een volstrekt andere stiel. Ik kan er door ervaring zelf over meepraten. Het begint bij je livegeluid, de mengtafel, de afstelling van de diverse instrumenten en de microfoons, de kwaliteit van je instrumenten, microfoons en de zaalspeakers, de akoestiek van de tent en ga zo maar door. En u voelt het al, hier ging het niet helemaal crescendo, hetgeen mede bleek uit de verscheidene malen dat tijdens het concert de mixtafel werd aangesproken… Ik ga nog even door met minpuntjes, dan komt strakst het positieve verhaal. De zang op “Moods” en ook op de gloednieuwe Kerstsingle Snow Is Falling Down is prima, maar live is dit een ander chapiter: geen studiotrucjes, geen hernieuwde pogingen, nee je moet met je billen bloot tijdens een liveconcert. En de hoofdaandacht gaat dan uit naar zanger/gitarist Brian de Graeve en deze jongeman laat zangtechnisch toch echt teveel steekjes liggen, is mijn bescheiden mening. Dan bezit drummer Jos Uffing een meer geschoolde stem, alhoewel hij weer door een mineure microfoon en/of een foute afstelling werd gekweld.

Silhoutte-2

Mooi, dat ben ik kwijt! En is Silhouette hierdoor nu een matige band? Welnee. Ik heb deze zondagmiddag uiterst genoten. Al zou u alleen al komen voor de grandioze tracks Moods en Bedtime, die betekenen zoveel voor mij, wat een opbouw, wat een emotie, wat een sfeer!

Het nieuwe Silhouette-album “Accros The Rubicon” komt half 2012 uit. Als u mag afgaan op de Kerstsingle waar u waarlijk gewoon vrolijk van wordt, weet ik dat de derde Silhouette cd ook weer super wordt en jongens, er ligt nu duidelijk een uitdaging en ik hoef deze niet meer te noemen, wel?

Dat ik nog eens terugkom in ’t Blok is zeker. Nu heeft de organisatie steeds nederprog op het programma, maar het zou mij niet verbazen als binnen enkele jaren internationale progbands de zaal aandoen. Chapeau mannen voor dit buitengewone initiatief en euh.. de (gratis) loempia’s waren weer opperbest!

Verslag: Joop Klazinga
Fotografie: Ard van den Heuvel/Joop Klazinga

Send this to a friend