SilhouetteAlbum

Silhouette is een nieuwe Nederlandse band die debuteert met “A-maze”, een cd vol melodieuze symfonische rock. Ondanks dat het een in eigen beheer geproduceerde promo is, ziet de verpakking er verbluffend goed uit. Silhouette bestaat sinds 1½ jaar uit Brian de Graeve (gitaar en zang), Gerrit-Jan Bloemink (bas), Jos Uffing (drums en zang) en Erik Laan (toetsen en zang).

Het album opent met een prachtig symfonische compositie, Ocean Of Life, een track vol met tempowisselingen en een spannende opbouw. Daarna zakt het niveau in: The Lie is een saai nummer, waarbij vooral de zang al gauw op de zenuwen werkt. Hetzelfde kan gezegd worden voor Special Days: ook hier is de zang aan de saaie kant en verder heeft het nummer muzikaal weinig diepgang. De track Where Are You Now kent overeenkomsten met de muziek van Pendragon. Deze band lijkt sowieso als referentiekader door de band gebruikt te zijn. In mindere mate hoor ik overeenkomsten met een aantal Engelse neo-prog bandjes uit de jaren ’90, zoals Solstice, Cyan, Ezra en Primitive Instinct. The World Is Gonna Get You is een lekker lang nummer met genoeg variatie om de aandacht tot het eind toe vast te houden. Met Betray Me laat de band zien dat het ook met een up-tempo nummer raad weet. Helaas gaat het tempo gelijk weer omlaag met Reunion; een nummer met een mooie melodie, maar het is allemaal een beetje veel van hetzelfde. Spanning zit er wel in Seize The Night. Deze track is, samen met Ocean Of Life, de meest symfonische compositie en laat voor de verandering eens een mooie gitaarsolo horen. Sluitstuk Long Distance sluit mooi aan bij de vorige track en behoort tot een van de betere nummers van Silhouette.

In tegenstelling tot het artwork is het muzikaal minder verzorgd. Nergens wordt er indrukwekkend gemusiceerd en de zang haalt bij veel nummers het niveau meer naar beneden dan omgekeerd. Natuurlijk moet ik in ogenschouw nemen dat dit geen professioneel geproduceerde cd is en in die zin denk ik dat de band nog veel terrein kan winnen. Bij de meer symfonische tracks kan de band op mijn sympathie rekenen: nummers als Ocean Of Life en Seize The Night zijn goeie composities waarbij het spel verzorgd klinkt, maar nummers als The Lie, Special Days, Where Are You Now en Reunion mogen wat mij betreft gelijk uit het repertoire.

Ewout Boonen