Silhouette / CredoConcert

Verslag en fotografie door Ron Kraaijkamp

Eindredactie door Ruard Veltmaat

Als eerste locatie van een mini tournee van de Nederlandse band Silhouette en deBritseformatie Credo traden de bands op in de Pul in Uden. Een dag later stond een optreden van beide bands gepland in Bergkeller in Duitsland, maar die moest door persoonlijke omstandigheden geannuleerd worden. Natuurlijk is een mini tour van twee optredens wel heel erg klein en zelfs de bandleden van Credo zagen daar de humor wel van in, getuige de grap van zanger Mark Colton tijdens het optreden. Hij bedankte de band Silhouette uitvoerig omdat ze Credo naar Nederland hadden gehaald, voor zowel het eerste als het laatste optreden tijdens de Europese Tour.

Ondanks geduchte concurrentie van het Progdreams festival in de Boerderij in Zoetermeer, was de opkomst van ongeveer 100 toeschouwers aardig te noemen. De meeste toeschouwers kwamen uit de omgeving van Uden, het midden van het land en zelfs een enkele fan uit Duitsland.  Silhouette en Credo deden er in elk geval alles aan om het publiek een geweldige avond te bezorgen en getuige de interactie tussen de bands en toeschouwers lukte dat goed.

Silhouette

Als eerste band betrad Silhouette het podium en het was goed te merken dat de band er zin in had. De band straalde en zat er gelijk goed in. Mijn laatste live ervaring met Silhouette was tijdens de drummerswissel van Jos Uffing naar Rob van Nieuwenhuizen. Ook gitarist Daniël van der Weijde speelde toen voor het eerst mee. Je kon tijdens dit optreden duidelijk merken dat de bandleden naar elkaar toe waren gegroeid ten opzichte van mijn eerste ervaring en er was niets te merken van eventuele zenuwen. Met name gitarist Daniël van der Weijde is een echte aanwinst voor de band, want zijn solo’s zijn fantastisch. Hierdoor kreeg medegitarist  Brian de Graeve meer de ruimte om zich op zijn zang te richten, die daardoor aanzienlijk beter uit de verf kwam. Grondlegger van de typische Silhouette sound is echter Erik Laan die met zijn wervelende toetsen de basis neerzet, ondersteund door bassist Gerrit Jan Bloemink en drummer Rob van der Nieuwenhuijzen.

Voorafgaand het concert werd op Facebook  beloofd een nieuw nummer te spelen dat op het aanstaande album komt te staan. Na het prachtige Grendel Memories en Breathe (van het album “Across The Rubicon”) was het dan echt tijd voor Web Of Lies. De Silhouette fans zullen het onmiddellijk herkennen als een Silhouette nummer, maar toch is het niet meer van hetzelfde. De opbouw van het nummer is evenwichtiger en na een stevige aftrap krijgt de zang van Brian de Graeve alle ruimte om te excelleren. Het nummer is gebaseerd op het verhaal van Papillon, waarbij de hoofdpersoon Louis Dega verstrikt raakt in een web van leugens. Omdat het nummer dertien minuten lang duurt, is er ruimte om verschillende stemmingen in de muziek te laten horen, van stevig gitaarwerk, tot aan mooie synthesizergeluiden en dit alles afgewisseld met bijna melancholieke stukken. Ook het publiek pakte het nummer met zeer veel enthousiasme op, getuige de lovende reacties  na afloop van het nummer. Als laatste werden Second Time Down en de ultieme meezinger When Snow’s Falling Down gespeeld.

Credo

Ik zal eerlijk zijn, ik kwam niet voor Credo. Deels door mijn belevenissen tijdens een eerder iOpages festival, waarbij de Britse band als laatste optrad op 16 April 2011. Ik moet tijdens hun optreden al erg moe zijn geweest en zodanig onder de indruk van eerdere bands dat de gig van Credo mij niet kon bekoren. Desondanks is mijn muzieksmaak in de loop der tijd geëvolueerd en nadien ben ik wat meer naar de band gaan luisteren. Daarom betrad ik de arena in Uden dan ook met een open vizier en dat had als resultaat dat de band mij echt verrast heeft met zijn performance. Hoewel het aantal toeschouwers ook voor Credo een lichte teleurstelling moet zijn geweest, heeft de band zich tot het uiterste ingespannen om de bezoekers waar voor hun geld te geven. De band speelde tien nummers waarbij volgens enkele trouwe fans prijspakker Insane gek genoeg werd overgeslagen.

Gelukkig voor mij (en wellicht ook anderen) werd er door zanger Mark Colton veel informatie en achterliggende verhalen verstrekt over de nummers. Colton zat goed in zijn vel en had mede door zijn bewegingsvrijheid een uitstekende interactie met het publiek, dit soms tot boeiende verhalen aan toe. Zo vertelt hij het hilarische verhaal achter Skintrade van het album “Rhetoric”. Hij vertelde dat de inspiratie voor het nummer kwam van zijn ex-vriendin, die hem het voorstel had gedaan om samen de porno-industrie in te gaan, waar hij zelf toch echt even anders over dacht. Sowieso bevatten de teksten van Credo veel humor en maatschappijkritische thema’s, waardoor het interessant wordt de teksten eens goed door te nemen.

Waar Colton voor het vermaak zorgt, behouden de overige bandleden hun concentratie. De uitstekend spelende nieuwe drummer Gerald Mulligan lijkt wat verstopt achter zijn kit, maar samen met toetsenist Mike Varty en bassist Jim Murdoch zorgt hij voor een uitstekende basis waardoor zanger Colton en gitarist Tim Birrell kunnen excelleren in hun spel. In 2011 heeft de band het laatste album uitgebracht, waardoor er geen nieuwe nummers werden gespeeld. Het resultaat tijdens het optreden was dat er daardoor veel herkenning vanuit het publiek kwam. Na afloop van het optreden vertrouwde Tim Birell mij toe dat ze ondanks de annulering in Duitsland toch blij waren dat ze naar Nederland waren gekomen.

Het geluid en het licht waren uitstekend verzorgd in de Pul en dat komt volkomen op het conto van een lichtvrouw, hetgeen we niet zo vaak zien in die wereld. Prachtig om te constateren dat het niet alleen mannen zijn die deze tak van techniek beheersen. En we hebben het al vaker gezegd: De Pul is een uitstekende zaal met een dito PROGgrammering!