Silver LakeAlbum

Met dezelfde plof als het album ”India” van Azure Agony belandde ”Every Shape And Size” van Silver Lake op mijn kokosmat. Met de azijnzure klanken van ”India” nog in mijn oren, waagde ik mij aan het voorliggende schijfje van eveneens Italiaanse makelij. Zelden was ik zo op mijn hoede. Gelukkig brengt Silver Lake het er iets beter vanaf, al is het nipt.

Silver Lake bestaat sinds 2003. Opgericht als coverband waagde men zich aan liedjes van Dream Theater, Pain Of Salvation en Angra (een bejaarde Braziliaanse trashmetal groep). In 2007 viel het Italiaanse muntstuk: men ging eigen nummers schrijven. Dat resulteerde anno 2011 in het titelloze debuutalbum. Kennelijk beviel dat zo, dat in dezelfde bezetting het hier besproken album werd afgeleverd.

Omdat ik mijzelf heb voorgenomen niet meer dan 300 woorden te bespreken aan clichématige progmetal albums, houd ik het ook hier kort. Tien nummers die uitblinken door niet origineel te zijn. Gitaarakkoordje hier, toetsenriedeltje daar, gespierde drumpatronen overal. Je kunt het allemaal raden. Daar hoef je niet voor geleerd te hebben. Natuurlijk horen we Dream Theater en niet te vergeten Pain Of Salvation. Want waarom zal je moeilijk doen als het makkelijk kan. En dat in een land met een rijke muzikale geschiedenis waar doorgaans verder gekeken wordt dan de neus lang is. Ik heb de groepsfoto van Silver Lake niet gezien, maar ik vermoed dat de heren allemaal een korte hebben.

Wat Silver Lake beter maakt dan “Azure Agony” is de zang(er). Davide Bertozzi zingt vrijwel accentloos Engels. Maar of dat een reden is om “Every Shape And Size” blind aan te schaffen, waag ik te betwijfelen. Ze hebben erom gevraagd, daarom eindig ik net zo clichématig als deze cd klinkt: vel je eigen oordeel en ga eerst luisteren.

Hans Ravensbergen