Simeon Soul ChargerAlbum

Simeon Soul Charger is een Amerikaanse band die de idealen van de hippie-beweging in ere lijkt te herstellen. Circa twee jaar geleden is deze band, in eerste instantie voor de opname van hun debuutalbum “Meet Me In The Afterlife”, naar Duitsland geëmigreerd. Daarvoor hebben ze hun woonplaats Ohio verruild voor een boerderij in Beieren, nabij de vestigingsplaats van het RPWL-label “Gentle Art Of Music”. Na hun eerste album zijn ze vanuit Beieren ook een uitgebreide Europese tour gestart en hopen vanuit deze boerderij Europa te veroveren met hun eigenzinnige muziek.

De video van Babylon Grove toont de band in hun omgeving in Duitsland. Een hechte commune. Deze levenswijze, maar ook hun muziek, doet heel sterk denken aan de eveneens Amerikaans band Grateful Dead. De Grateful Dead is natuurlijk ontstaan tijdens de opkomst van de hippiecultuur in de Verenigde Staten en is dertig jaar voorvechter geweest van de idealen van deze hippie-beweging. De leden van Simeon Soul Charger waren toen nog niet eens geboren, maar ze treden met hun muziek in de voetsporen van deze grote psychedelische bands. Ze zorgen voor een heropleving van het flowerpower imago.

Bij hun eerste album vroeg ik me al af of  hun muziek echt progressief te noemen is of juist heel erg retro. Met dit tweede album “Harmony Square” zetten ze hun unieke voorkeur voor psychedelische rockmuziek verder door. Duidelijke invloeden van The Beatles, The Byrds, Eric Burdon en Jefferson Airplane. Mensen die deze bands nog kennen zijn waarschijnlijk net zo oud als ik, alle jongeren moeten de namen van deze bands maar een googlen. Luister eens naar All’s Fair in Harmony Square wat sprekend lijkt op Are you going to Scarborough Fair van Simon And Garfunkel.

Dit tweede album gaat gewoon verder waar het vorige album geëindigd was. Het verrassende van het debuutalbum is daardoor echter niet meer aanwezig. Ook de speciale instrumenten, waar in het eerste album sprake van was, zijn nu minder verrassend aanwezig. Natuurlijk het handen klappen, de Kalimba en een kapstok zijn nog steeds geen alledaagse instrumenten, maar allerlei ander huis-, tuin- en keukengerei zijn deze keer niet aanwezig. Wel is er naast de vaste viermansbezetting een strijkersgroep toegevoegd met twee violen, een fluit, een cello en een ‘zaag-harp’ (ik ben benieuwd hoe die er uit ziet…). Manfred Seneberg verzorgt nu als gastmuzikant de speciale instrumenten, waaronder een tablas, een regenstok en diverse bellen.

Voor wie na de eerste kennismaking met “Meet Me In The Afterlife” gecharmeerd is van de specifieke muziek die Simeon Soul Charger produceert en hunkert naar meer, moet zeker ook dit album aanschaffen. Wie deze muziek nog niet kent en (weer) in de mood wil komen van de zestiger jaren flower power, maar dan in een moderne hedendaagse zetting, raad ik aan om eerst het debuutalbum te schaffen. De verrassende en verfrissende psychedelische retromuziek komt daar nog beter tot zijn uiting dan in dit tweede album. Na een aantal maal beluisteren daarvan komt vanzelf dit album aan de beurt.

Mario van Os