Simeon Soul ChargerAlbum

Psychedelische rock is een stijl van rockmuziek die vooral in de 1960s en 1970s erg populair was en veelal wordt beschouwd als de voorloper van progressieve rock en heavy metal. Psychedelische rock kenmerkt zich door een specifiek gitaargeluid, met uitgebreide solo’s en lange avontuurlijke composities, vaak geïnspireerd op geestverruimende ervaringen van psychedelische drugs. Een belangrijk voorbeeld hiervan is Lucy In The Sky With Diamonds van The Beatles.

Simeon Soul Charger is een nieuwe Amerikaanse band die met hun muziek duidelijk teruggrijpt op deze psychedelische rockstijl. Invloeden van deze periode zijn duidelijk hoorbaar, met naast de genoemde Beatles, vooral ook de eerste albums van Led Zeppelin. Daarnaast zijn invloeden te horen van Uriah Heep, King Crimson en Jeff Beck.

Bij de eerste tonen van het album kun je niet anders dan even goed naar het jaartal van het album kijken. Zijn we veertig jaar terug in de tijd gegaan? Of ontmoeten we de bands uit die tijd in hun ‘afterlife’? Alle ingredienten van die tijd zijn aanwezig, het zwaardere gitaargeluid, de langere solo’s, de blues, rock, jazz en soul fusion en de specifieke zang. Nadat je gewend ben aan dit idee, kun je niet anders dan bewondering uitspreken over de wijze waarop Simeon Soul Charger dit ten gehore brengt. De harmonie in de band, de gitaar en bassolo’s zijn magnifiek, de drums klinken zoals het hoort en Aaron Brooks is een geweldige zanger binnen dit genre.

Na deze eerste verwondering heeft de band nog meer voor ons in petto. Er is een hele reeks aan vreemde instrumenten die de band hanteert. In het nummer Please worden we hier het duidelijkst op gewezen. We gaan nog verder terug in tijd en zijn aanbeland in 1920, waar de Dixieland muziek uit New Orleans, via de Mississippi en de jugbands uiteindelijk Ohio hebben bereikt. De band gebruikt de banjo, een tamboerijn, diverse speciale trommels, waaronder de darbuka en de djembé. Daarnaast gebruiken ze een aantal eigen gemaakte instrumenten, vergelijkbaar met de jugbands uit de 20’er jaren. Ik noem een wasbord, een emmer met spijkers, een hamer, een shaker en natuurlijk een jug (een glazen of stenen kan die als een soort fluit wordt gebruikt). Wederom moet je de geheel eigen wijze waarop ze dit vertolken waarderen.

Is deze muziek nu progressief te noemen of juist retro? Het antwoord hierop kan ik jullie niet geven. Feit is wel dat ik nog nooit op een dergelijke originele wijze deze combinatie van jugband, rock ’n roll, blues, jazz en psychedelische muziek heb gehoord. Liefhebbers van muziek uit de eind 60/begin 70’er jaren raad ik zeker aan om een keer naar Simeon Soul Charger te luisteren.

Mario van Os