Simon AppleAlbum

In 2004 bracht het Amerikaanse trio Simon Apple één van de allermooiste platen van dat decennium uit: “River To The Sea”. Een zeer uitgekiende set prachtig gecomponeerde, geproduceerde en gespeelde stukken, deels geholpen door een fijne gastenlijst waarop Buck Dharma van Blue Oyster Cult, John Helliwell van Supertramp, Tony Levin en Hugh McDowell van ELO niet de minsten waren. Deze band had álles: geweldige liedjes, een erg sterke zanger en de ambitie om grootse muziek te maken. Maar de grote doorbraak bleef uit en drummer Saylor werd ernstig ziek. De band verloor zijn momentum en voormannen Merrill en Jeff Miller lijken niet meer de energie te hebben om de draad weer op te pakken. Zonde.

Hoe jammer dat is, blijkt vooral uit deze opnames uit 2007, één van de laatste concerten die de band in volle bezetting gaf. Merrill en Miller treden als duo nog wel eens op in kerken, maar de power van Simon Apple komt daar vanzelfsprekend niet zo goed uit de verf. Symfonische AOR met veel jazz en wat funk, dat moet je horen in de volle bezetting.

Dit is geen album, het is een digitale download die je gewoon kunt kopen op de website van de band. Dat is, ondanks een paar haken en ogen, ook wat ik iedereen van harte zou aanraden. Je hoort namelijk een waanzinnige band op de top van zijn kunnen in een ideale setting: live in een gezellige club. Alle nummers krijgen een fijne XL bewerking, met meer ruimte voor vlammende solo’s, waarbij toetsenist Miller ontzettend knap werk verricht, maar ook drummer Saylor laat horen dat hij tot de eredivisie behoort.

Op de setlijst staan nummers van “River To The Sea”, een ouder nummer en een paar covers, waaronder Steely Dan’s Pretzel Logic. Ondanks dat de band meer tijd neemt voor improvisatie, blijven de liedjes even krachtig als op de studioplaat, puntig, strak en met veel enthousiasme gespeeld. Liefhebbers van Ambrosia, Frogg Café en Umphrey’s Mcgee zullen hier veel plezier aan beleven. Persoonlijk hoogtepunt Leap Of Faith krijgt iets meer rust en daardoor nog meer spanning. Schitterend!

Ondertussen is dit niet voor niets een (officiële) bootleg: het geluid is nauwelijks fi, laat staan hi. Waar veel bands tegenwoordig de tijd nemen om de live ingespeelde muziek zorgvuldig op te poetsen en waar nodig te repareren of helemaal overnieuw in te spelen, krijg je hier het integrale en wat ongepolijste concert. Dat heeft dus wat gevolgen voor de geluidskwaliteit en je hoort af en toe de onvermijdelijke ‘blue note’, maar wat de plaat auditief mist, wordt ruimschoots gecompenseerd met inzet, vuur en speltechnische kwaliteit.

Een waardevol document, dus, waarop de heren nog eens laten horen hoe goed ze samen waren en hoe jammer het is dat er geen vervolg is gekomen. Aan de andere kant: er zijn wel meer bands die sinds 2004 geen nieuwe plaat hebben uitgebracht en toch op het punt staan met iets nieuws op de proppen te komen. We blijven hopen.

Overigens heeft Simon Apple in 2013 ook een ep uitgebracht die zeer toepasselijk “Tres Tributos” heet, met daarop drie covers: Par Avion van Mike + The Mechanics, A Long Day’s Life van Kevin Gilbert en  Take A Look van Level 42. De opnamen stammen uit de periode voor “River To The Sea”, toen zanger John Feldmann nog bij de band zat. Dit plaatje, ook op de website van de band te vinden, is meer grappig dan briljant, vooral omdat ik zanger Feldmann niet zo goed vind. Toch zijn de arrangementen prachtig en de samenzang is wel erg mooi. Gelijk maar even meepikken, dus?

Erik Groeneweg