Steensland, SimonAlbum

 Wie is Simon Steensland? Eerlijk gezegd moet ikzelf het antwoord op deze vraag schuldig blijven. Ik heb echt nog nooit van de beste man gehoord. Zelfs het zo alom geprezen MySpace kan me hier niet bij helpen. De beste man heeft in dit moderne internettijdperk zelfs geen eigen website! Ook de info op de website van het label (of op de promosheet for that matter) is zeer summier. Om maar even aan te geven dat ik aan deze luisterbeurt en bijgaande recensie ben moeten beginnen zonder enige vorm van voorkennis over deze beste man.

Wat is het eerste dat opvalt wanneer we de tracklist van dit album van naderbij bekijken? De hoofdbrok (meer dan de helft) van dit album wordt gevormd door twee nummers die allebei boven het kwartier afklokken. Het lijkt me dan ook het meest voor de hand liggend dat we deze twee nummers eerst even van naderbij zullen bekijken. Meteen zal ons dan ook duidelijk worden waar onze Zweedse multi-instrumentalist zijn invloeden vandaan haalt.

De eerste naam die in me opkomt na de eerste luisterbeurt moet Magma zijn. Jawel, de onverstaanbare, voor veel mensen ontoegankelijke Fransen. Toevallig is dit ook één van de invloeden die wel op het promosheet vermeld staan. Vooral het laatste nummer, The Lion Tamer, staat bol van de Magma-invloeden. Zo is er bijvoorbeeld de zang, wat overigens voor heel de plaat wel geldt, die ook van Stella Vander had kunnen komen. Zo zingt zij maar al te vaak op een Magma-album. Maar ook de ritmes die ons aangeboden worden zouden zo uit Christian Vanders pen kunnen komen.

Natuurlijk kopieert Steensland niet doodgewoon Magma (mocht dit het geval zijn, was deze cd al erg snel in de vuilnisbak beland, vrees ik). Hij voegt er ondermeer invloeden van bands als Univers Zero aan toe. Ook Mats/Morgan Band horen we hierin terug. En eigenlijk is dat natuurlijk niet meer dan normaal, als je drummer de heer Morgan Ågren is. Hoewel Ågren nergens vermeld staat als (mede-)componist, krijg ik toch wel het gevoel dat hij meer heeft gedaan dan alleen maar drumpartijen inspelen. Wat me vooral verbaast, is dat ik Ågren hier eigenlijk beter vind drummen dan op zijn eigen platen.

Simon Steensland zelf zal het niet graag lezen, maar toch ben ik ten zeerste geneigd hem in te delen bij de experimentele progmuzikanten. Zelf is hij vooral bang dat deze benaming hem al snel zal catalogeren als een muzikant die alleen bij eenzame geitenwollensokken-progidolaten geliefd zal zijn en dus eigenlijk alleen voor zichzelf muziek speelt. Of “Fat Again” hem van dat zo gevreesde label afhelpt, is nog maar de vraag. Want zoals ik eerder al aangaf is het voor mij eerder een aanleiding om hem hier zeker bij in te delen (en nee, ik draag géén geitenwollensokken). Dit is een erg leuke progplaat geworden waarin Steensland experimenteert met folkinvloeden uit het barre Scandinavië, de typische Magma-rituelen en de avant-garde beweging rond Univers Zero.

Jammer genoeg is de laatste zin meteen ook een teken voor een hele hoop mensen om met een grote boog om deze plaat heen te lopen. Maar net dat zou ik deze keer eens niet doen. Steenslands “Fat Again” is dan wel een erg leuke experimentele progplaat, maar het is ook niet zo verregaand als Magma of Present wel gaan. Dus deze plaat kan een aanleiding zijn om verder te kijken en derhalve misschien toch wel aanlokkelijk voor mensen wiens straatje dit normaliter niet is. En zouden we zo niet kunnen zeggen dat Simon Steensland toch een beetje slaagt in zijn missie om niet té experimenteel over te komen?

Peter Van Haerenborgh