SiobanAlbum

België is niet het land bij uitstek als je denkt aan smaakmakers van de symfonische muziek maar af en toe duikt er eens een naam op die een gooi waagt naar erkenning voor de eigen gemaakte songs. En zo’n band is Sioban. Onder het label LaBraD’or Records heeft deze band in 2002 hun debuutcd opgenomen die als titel “L.O.V.E.” meekreeg. Niet meteen een titel waarvan je zegt: “hé, waar halen ze dat nu weer vandaan?” maar er zal wellicht een diepere betekenis achter zitten. Sioban is het symfonische pad opgegaan en heeft dat zeker niet onverdienstelijk gedaan.

Om een vergelijk te maken met bekende bands zul je direct uitkomen op Marillion en met vlagen invloeden van Camel. En als je ook nog liefhebber bent van songs die de 15 minuten grens ruim passeren dan ben je bij Sioban aan het goede adres. Nagenoeg alle songs zijn opgebouwd uit verschillende thema’s en je zult dan ook het cd boekje ter hand moeten nemen om het verhaal een beetje te kunnen volgen. 

Het titelnummer L.O.V.E. klokt al meteen ruim 21 minuten. Na een mooi intro op piano en zang wordt overgegaan op het volgende thema An Angel In The Dark Rain dat mooi omlijst wordt door synthesizers en drums die op de achtergrond een marstempo inzet. Een mooi begin van een CD dat doorspekt is van Marillion invloeden maar tóch door inventiviteit een eigen identiteit neerzet. Zanger Meet V. Defresne weet van tijd tot tijd met zijn zanglijnen een gevoelige snaar bij je los te peuteren en ook worden de wat langere nummers interessant gehouden door de tempowisselingen en het gebruik van een onbeperkt assortiment aan synthesizers. Je komt als Marillion liefhebber goed aan je trekken maar komt niet in de buurt van deze band als het om creativiteit gaat. Sioban moet het hebben van bombastisch opgezette nummers met de synthesizers als centrale factor. Bij Marillion is het veelal gitarist Steve Rothery die de toon zet en Steve Hogarth die met zijn stemgeluid het – vaak commerciële – avontuur inluidt.

Persoonlijk spreekt mij het ruim 16 minuten durende The Dark Chapter – Part One zeer aan. De sfeer wordt door de donkere synthesizergeluiden en dito zang prima in beeld gebracht. Thema naar thema bouwt het geheel  goed op. Op Strung Out is er wederom een hoofdrol weggelegd voor toetsenist Damien Michel die met zijn pianospel zeer professioneel te keer gaat. Wat kan die man spelen! De afsluiter Another Man is eigenlijk het mooiste van de cd. Prima samenspel van de gehele band brengt het thema naar grote hoogte.

De debuutcd van Sioban klinkt als een klok. Neem er de tijd voor om de songs goed aan te horen. In beginsel heb je het “al gehoord” effect maar na meerdere luisterbeurten kom je tot de ontdekking dat het gewoon een band is die recht heeft op een goede beoordeling.

Ruud Stoker