SkeAlbum

In de – weliswaar niet bijzonder omvangrijke – wereld van de avantprog is de ster van Paolo ‘Ske’ Botta gestaag rijzende. Immers, als toetsenist bij Yugen en gastspeler bij French TV en Picchio dal Pozzo heeft hij bijgedragen aan een aantal van de interessantere releases binnen dit subgenre van de afgelopen jaren. Onder de naam Ske brengt Botta met “1000 Autunni” nu zijn solodebuut uit, een album waarmee hij moeiteloos nog een paar sporten hoger op de ladder naar de top hupt.

Bijgestaan door een fikse horde gastmuzikanten heeft Botta met “1000 Autunni” een uitstekend avantprogalbum gemaakt dat sterk gestoeld is op Canterbury, R.I.O., en in mindere mate Zeuhl, maar dat ook invloeden kent van recentere bands als Änglagård. Binnen dit subgenre zijn de inspiratiebronnen doorgaans afkomstig uit een vast lijstje, en ook hier geldt dat tot de belangrijkste voorbeelden bands als Hatfield and the North, Caravan, Henry Cow, King Crimson, Stormy Six, en Magma horen. Dit betekent overigens niet dat “1000 Autunni” de zoveelste jaren-zeventigkleurplaat is. Integendeel, net als bijvoorbeeld Guapo weet Botta een mix van gevestigde namen om te zetten in een spannende en sprankelende eigen stijl.

Een van de meest opvallende kwaliteiten van het album is dat het, in tegenstelling tot sommige andere avantprogplaten, niet bepaald klinisch klinkt. Integendeel, “1000 Autunni” is een behoorlijk warme plaat, wat gedeeltelijk te danken is aan het smaakvolle gebruik van Mellotron en theremin, zoals op het Änglagård-achtige Denti, maar ook aan de sterke opbouw van de composities. Botta verstaat de kunst om zijn nummers veel spannende en onverwachte wendingen te geven zonder dat de muziek daarbij tot flipperkast te transformeren; de luisteraar wordt wel verrast maar niet van hort naar her geslingerd. Dit maakt dat het album ook geschikt is voor minder doorgewinterde liefhebbers van ‘moeilijkere’ progmuziek.

Hoewel de muziek grotendeels instrumentaal is, kennen een paar nummers ook woordenloze zang die sterkt doet denken aan Magma en Hatfield and the North door de manier waarop de menselijke stem wordt gebruikt als onderdeel van het sfeerbeeld en niet om een gezongen boodschap over te brengen. In Carta e Burro, bijvoorbeeld, vormt de vrouwelijke stem een synthetisch geheel met onder andere de idiofoon en de fraaie klarinet en verleent zo de muziek extra diepgang. Het nummer is een goede demonstratie van de manier waarop Botta instrumenten onderdeel maakt van de compositie, in plaats van slechts een gereedschap voor het uitdragen van een stuk muziek. Deze vaardigheid is een belangrijk onderdeel van het succes van Botta’s composities.

Met “1000 Autunni” levert Paolo Botta een alleszins overtuigend solodebuut af. Daarenboven toont het album ook dat het jonge Italiaanse label AltrOck hard op weg is om in termen van kwaliteit een van de belangrijkste spelers in dit marktsegment te worden. Hoe dan ook zal dit album liefhebbers van smaakvolle avantprog aangenaam kunnen verrassen.

Christopher Cusack